Rozwód i ponowne małżeństwo w nauczaniu kościoła Johna MacArthura

Bóg nienawidzi rozwodu ponieważ zawsze oznacza on niewierność uroczystemu przymierzu małżeńskiemu, które mężczyzna i kobieta zawarli przed Nim. Stwórca nienawidzi rozwodu ponieważ zawsze niesie on ze sobą szkodliwe konsekwencje dla małżonków, a także ich dzieci (Mal 2:14-16). 

Rozwód w Piśmie Świętym jest dozwolony w konsekwencji grzechu człowieka, nigdy nie był on częścią pierwotnego Bożego planu dla małżeństwa. Wierzący powinni nienawidzić rozwodu podobnie jak Bóg. Dlatego powinien być on absolutną ostatecznością. Z Bożą pomocą każde małżeństwo może przetrwać wszystko.

W Ewangelii Mateusza 19:3-9 Chrystus wyraźnie naucza, że rozwód jest dostosowaniem się do grzechu człowieka i zawsze stanowi pogwałcenie pierwotnego zamiaru Boga, jakim była intymna jedność i trwałość więzi małżeńskiej (Rdz 2:24). Nasz Pan nauczał, że Boże prawo zezwala na rozwód z powodu „zatwardziałości serca” (Mt 19:8). Prawny rozwód był ustępstwem dla wiernego partnera z powodu grzechu seksualnego lub porzucenia przez grzeszącego małżonka, tak aby wierny partner nie był już dłużej związany małżeństwem (Mat. 5:32;19:9;1 Kor.7:12-15).

Chociaż Jezus powiedział, że rozwód jest dozwolony w niektórych sytuacjach musimy pamiętać, że Jego głównym celem w tym dyskursie jest skorygowanie poglądu Żydów, którzy twierdzili, że mogą rozwieść się „z każdej przyczyny” (Mt 19:3).

Nasz Pan chciał pokazać im powagę przeprowadzenia rozwodu z niewłaściwych (grzesznych) powodów. Dlatego wierzący nigdy nie powinni rozważać rozwodu, z wyjątkiem szczególnych sytuacji, a nawet w nich powinien on być podejmowany niechętnie, jako smutna ostateczność

Podstawy rozwodu

Jedynymi nowotestamentowymi podstawami do rozwodu są grzechy seksualne lub porzucenie przez niewierzącego. Pierwszym jest użycie przez naszego Pana greckiego słowa porneia (Mt 5:32, 19:9). Jest to ogólny termin, który obejmuje grzechy seksualne, takie jak cudzołóstwo, homoseksualizm, bestialstwo, kazirodztwo. Kiedy jeden z partnerów narusza jedność i intymność małżeństwa przez grzech seksualny – porzuca swój obowiązek przymierza – wierny partner znajduje się w niezwykle trudnej sytuacji. Po wyczerpaniu wszystkich środków, aby doprowadzić grzeszącego partnera do pokuty, Biblia zezwala na uwolnienie wiernego małżonka przez rozwód (Mt 5:32; 1 Kor 7:15).

Drugim przyzwoleniem na rozwód jest sytuacja, w której niewierzący współmałżonek nie chce już dłużej mieszkać ze swoim wierzącym partnerem (1 Kor 7:12-15). Ponieważ Bóg „powołał nas do pokoju” (w. 15) rozwód jest dozwolony i może być właściwym rozwiązaniem w takiej sytuacji. Ponadto, jeśli niewierzący opuszcza związek małżeński na stałe, ale nie chce wystąpić o rozwód (być może nie chce ponosić odpowiedzialności finansowej itd.) to osoba wierząca znajduje się w sytuacji, w której nie może oczekiwać od partnera wypełnienia jego zobowiązań małżeńskich.

Ponieważ „brat lub siostra nie są w takich przypadkach w niewoli” (1 Kor 7:15) i dlatego nie są już zobowiązani do pozostawania w związku małżeńskim. Wierzący może wnieść o rozwód bez obawy, że Bogu to się nie podoba.

Możliwość ponownego małżeństwa

Ponowne małżeństwo jest dozwolone dla wiernego partnera tylko wtedy, gdy rozwód był przeprowadzony w biblijny sposób. W rzeczywistości celem biblijnego rozwodu jest wyjaśnienie, że wierny partner może ponownie zawrzeć związek małżeński, ale tylko w Panu (Rz 7:1-3; 1 Kor 7:39).

Ci, którzy rozwodzą się z jakiegokolwiek innego powodu niż podane powyżej, grzeszą przeciwko Bogu i swoim partnerom, a ich małżeństwo jest aktem cudzołóstwa (Mk 10:11-12). To dlatego Paweł mówi, że wierząca kobieta, która rozwiodła się z grzesznego powodu, powinna pozostać „niezamężna lub pojednać się ze swoim mężem” (1 Kor 7:10-11). Jeśli żałuje za swój grzech niebiblijnego rozwodu, prawdziwym owocem jej pokuty będzie pojednanie z byłym mężem (Mt 5:23-24). To samo dotyczy mężczyzny, który rozwodzi się w sposób niebiblijny (1 Kor 7:11).

Jedynym przypadkiem, w którym taka osoba może ponownie wyjść za mąż jest sytuacja, w której były małżonek ożenił się ponownie, okaże się niewierzącym człowiekiem lub umrze. W takich przypadkach ponowne pojednanie nie jest już możliwe.

Biblia ostrzega każdego, kto rozważa małżeństwo z rozwódką. Jeśli rozwód nie miał oparcia na biblijnych podstawach to nadal istnieje obowiązek pojednania, a osoba, która poślubia rozwódkę jest uważana za cudzołożnika (Mk 10:12).

Rola kościoła

Wierzący, którzy pragną rozwodu z niebiblijnych powodów, podlegają kościelnej dyscyplinie, ponieważ otwarcie odrzucają Słowo Boże. Ten kto uzyskuje niebiblijny rozwód i ponownie wstępuje w związek małżeński jest winny cudzołóstwa, ponieważ Bóg nie pozwolił na wcześniejszy rozwód (Mt 5:32; Mk 10:11-12). Taka osoba podlega dyscyplinie kościelnej zgodnie z nauczaniem z Ewangelii Mateusza 18:15-17. Jeśli chrześcijanin łamie przymierze małżeńskie i odmawia pokuty podczas procesu dyscypliny kościelnej, Pismo Święte nakazuje, aby został usunięty z kościoła i traktowany jak niewierzący (w. 17).

Kiedy dyscyplina kościelna ukaże, że nieposłuszny małżonek jest osobą niewierzącą, wierny partner będzie mógł rozwieść się zgodnie z biblijnymi zasadami podobnymi do odejścia niewierzącego (1 Kor 7:15). Jednak przed takim rozwodem należy pozostawić czas, aby dać możliwość powrotu niewiernego małżonka w konsekwencji biblijnej dyscypliny.

Przywódcy lokalnego kościoła powinni również pomagać samotnym, rozwiedzionym wierzący, w biblijnym zrozumieniu ich sytuacji, zwłaszcza gdy zastosowanie biblijnego nauczania nie wydaje się oczywiste. Przykładowo, liderzy kościoła mogą czasem podjąć decyzje, czy jeden lub obu byłych partnerów, może być uznanych za „wierzących” w czasie procedury rozwodowej, ponieważ będzie to miało wpływ na stosowanie zasad biblijnych w ich obecnej sytuacji.

Ponadto, ponieważ ludzie często zmieniają miejsce zamieszkania i kościoły, z których wiele nie stosuje dyscypliny biblijnej. Dlatego tak ważne jest, aby przywódcy kościoła zadecydowali czy dana osoba może być obecnie uważana za chrześcijanina lub traktowana jako niewierzący z powodu ciągłego nieposłuszeństwa Słowu Bożemu.

Rozwód przed nawróceniem

Zgodnie z 1 Kor 7:20-27 w zbawieniu nie ma niczego szczególnie odnoszącego się do statusu społecznego lub małżeńskiego. Dlatego apostoł Paweł poucza wierzących, aby uznali, że Bóg w swojej opatrzności dopuścił okoliczności w jakich się znaleźli w momencie przyjścia do Chrystusa.

Jeśli zostali powołani będąc w związku małżeńskim, nie są zobowiązani do ubiegania się o rozwód (nawet jeśli można go biblijnie uzasadnić). Jeśli zostali zbawieni podczas rozwodu i nie mogą pogodzić się ze swoimi byłym małżonkiem, ponieważ jest on niewierzący lub ponownie zawarł nowy związek, wówczas mogą pozostać samotni lub zawrzeć nowe małżeństwo z innym wierzącym (1 Kor 7:39; 2 Kor 6:14).

Pokuta i przebaczenie

W przypadkach, w których rozwód miał niebiblijne podstawy, a winny partner się upamiętał w wyniku działania łaski Bożej. Oznaką prawdziwej pokuty będzie chęć wprowadzenia w życie 1 Kor 7:10-11 co wiąże się z wolą pojednania z byłym współmałżonkiem, jeśli jest to możliwe.

Jeśli jednak pojednanie nie jest możliwe, ponieważ były małżonek jest niewierzący lub w ponowny związku małżeńskim, wówczas wierzący, może nawiązać inny związek pod ostrożnym przewodnictwem i radą przywódców kościoła.

W przypadku gdy wierzący uzyskał rozwód z niebiblijnych powodów i ożenił się ponownie, jest winny grzechu cudzołóstwa, dopóki ten grzech nie zostanie wyznany (Mk 10:11-12). Bóg przebaczy natychmiast gdy ma miejsce autentyczna pokuta. Od tego momentu wierzący powinien trwać w swoim obecnym małżeństwie.