Konferencja uwielbienia G3. Wielbienie po trzykroć Świętego Boga | James White

Zajrzyjcie ze mną, proszę, do szóstego rozdziału proroka Izajasza. Księga Izajasza rozdział 6. Posłuchajmy Słowa Pana.

"W roku, w którym umarł król Uzjasz, widziałem Pana siedzącego na wysokim i wyniosłym tronie, i dom był wypełniony jego chwałą. Serafiny stały ponad nim, a każdy z nich miał po sześć skrzydeł: dwoma zakrywał swoją twarz, dwoma przykrywał swoje nogi, a dwoma latał. Wołał jeden do drugiego: Święty, święty, święty, PAN zastępów. Cała ziemia jest pełna jego chwały. I filary drzwi [nadproża, belki i fundamenty domu]poruszyły się od głosu wołającego, a dom napełnił się dymem. I powiedziałem: Biada mi! Już zginąłem [ponieważ zostałem przebity na wylot]; jestem bowiem człowiekiem o nieczystych wargach i mieszkam wśród ludu o nieczystych wargach, a moje oczy widziały Króla, PANA zastępów. Wówczas przyleciał do mnie jeden z serafinów, mając w ręku rozżarzony węgiel, który wziął kleszczami z ołtarza;  dotknął nim moich ust, i powiedział: Oto ten węgiel dotknął twoich warg; twoja nieprawość jest usunięta, a twój grzech zgładzony. Potem usłyszałem głos Pana mówiącego: Kogo poślę i kto nam pójdzie? Wtedy odpowiedziałem: Oto jestem, poślij mnie. A on powiedział: Idź i powiedz temu ludowi: Słuchajcie uważnie, ale nie rozumiejcie, patrzcie uważnie, ale nie poznawajcie. [Albowiem serce tego ludu stało się grube lub otępiałe, a uszy ich z trudem słyszą i oczy ich są zamknięte aby widząc oczami i słysząc uszami, i rozumiejąc sercem, nie nawrócili się, a Ja mógłbym ich uzdrowić.] Wtedy zapytałem: Jak długo, Panie? A on odpowiedział: Aż miasta zostaną spustoszone i bez mieszkańca, domy bez ludzi, a ziemia zostanie doszczętnie spustoszona; Aż PAN zapędzi ludzi daleko,[a miejsca opuszczone pomnożą się na ziemi]. A pomimo tego pozostanie jeszcze jedna dziesiąta, która znów będzie podlegała testom,] - czy pewnie w tym kontekście - A jak po ścięciu terebintu lub dębu zostaje pień, tak samo będzie ze świętym potomstwem."

To jest nasz tekst do rozważenia dziś rano.

Być może zauważyliście pewne różnice gdy czytałem ten tekst. To jest Biblia wczesnego kościoła. Rzadko myślimy o tym, że wczesny kościół ze względu na fakt, iż Ewangelia wyszła na cały świat i ze względu na to, co wydarzyło się w poprzednich wiekach, istniało coś, co nazywało się "Koine Greek" - wspólna greka, którą pierwszy król Filip i Aleksander Wielki rozprzestrzenili po całym znanym świecie i nawet jeśli Rzym przejął władzę, ta "Koine Greek" wciąż była "lingua franca" - sposobem, w jaki ludzie mogli się ze sobą porozumiewać.

I tak około 200 do 250 lat przed Chrystusem zrozumiano, że dobrze byłoby przetłumaczyć hebrajski Stary Testament na język, który byłby łatwiej dostępny dla większej liczby ludzi i tak powstała grecka Septuaginta.

I to była właśnie Biblia wczesnego kościoła. Kiedy Paweł na przykład pisze do Tymoteusza, w Drugim Liście do Tymoteusza i mówi, że Pismo Święte może uczynić cię mądrym ku zbawieniu przez wiarę, która jest w Jezusie Chrystusie, to to z czym Tymoteusz był najbardziej zaznajomiony, było grecką Septuagintą. Kiedy Paweł pisze do kościoła w Efezie, dlaczego miałby pisać do nich w innym języku niż grecki, który właśnie oni rozumieli, a kiedy cytuje fragmenty Starego Testamentu, dlaczego miałby cytować z tłumaczenia lub języka oryginalnego, do którego nie mieli dostępu?

Około 85 do 90% wszystkich cytatów ze Starego Testamentu, które znajdują się w Nowym Testamencie pochodzi z greckiej Septuaginty. I w tym, co właśnie dla was przeczytałem, była jedna zasadnicza różnica, na którą, o ile zupełnie nie zapomnę i nie zabraknie mi czasu, chciałbym, abyście na koniec naszego dzisiejszego studium zwrócili bardzo szczególną uwagę, ponieważ jest ona niezwykle, niezwykle ważna. Zastanówmy się więc nad tym, co dzieje się tutaj w 6 rozdziale Księgi Izajasza.

Jest to czas przejściowy. Król Uzjasz lub Ozias, jak jest nazywany tutaj w Septuagincie, zmarł. I oczywiście prowadzi to do zakłóceń w życiu, spekulacji, kto będzie nowym przywódcą, jest to czas niespokojny. Nie mamy tego problemu w naszym kraju, po prostu planujemy wybory co cztery lata. A obecnie wydaje się, że to ciągły, stały cykl, który nigdy się nie skończy. Ale tu jest to niespokojny czas, i w środku tego niespokojnego czasu tutaj na ziemi, Izajasz widzi Pana siedzącego na tronie. Istnieje wiele dyskusji na temat tego, czy Izajasz był w świątyni, czy była to wizja niebiańskiej świątyni jak wskazywałby na to kontekst.

Istnieje wiele dyskusji na temat tego, dlaczego to zdawałoby się wyświęcenie Izajasza na proroka następuje w rozdziale 6, a nie w rozdziale 1? Nie mamy informacji, co to wszystko znaczy i jaki jest kontekst, ale jest jasne, że pośród niespokojnego świata Izajasz widzi Boga siedzącego na tronie.

Nie stało się nic tutaj na tej planecie, co spowodowałoby, że Bóg musiałby opuścić ten tron. Nigdy nie pojawia się pytanie, czy ten tron zostanie obalony. Z pewnością znamy wiele królewskich tronów, które teraz znajdują się w Muzeum Brytyjskim w Londynie, a które kiedyś były zasiadane przez ludzi, którzy głosili, że ich dynastia będzie trwała wiecznie. Wszystkie królewskie trony kiedyś przestaną pełnić swoją funkcję, ale nie Boży. On siedzi na wysokim i wyniosłym tronie. To może odnosić się do tronu, który jest wysoki i wyniosły, do Niego samego siedzącego na tronie, [w każdym razie] jest On w godnej pozycji i dom został wypełniony Jego chwałą. To jest to, co widzi Izajasz, pełna chwały wizja Boga siedzącego na swoim tronie.

W całym Piśmie Świętym mamy tylko kilka takich przypadków. W przeciwieństwie do dzisiejszej niebiańskiej turystyki, gdzie ludzie odwiedzają niebo i piszą o tym książki, a następnie sprzedają je za wiele tysięcy dolarów, autorzy Pisma Świętego nie uważali za stosowne zbyt często wchodzić w dyskusję o Bogu na Jego tronie. Dano nam tylko kilka zwięzłych przebłysków.

Mamy to w Izajaszu 6, mamy to oczywiście w Objawieniu Jana rozdziały 4 i 5 - wgląd w uwielbienie, które ma miejsce w niebiańskim królestwie. Powinniśmy być bardzo wdzięczni za te możliwości, powinniśmy być bardzo poważni, kiedy mamy te możliwości obserwacji, jak Bóg egzystuje sam w sobie w sferze niebiańskiej. Ale powinno nas również bardzo zachęcać to, że to uwielbienie trwa od samego stworzenia. Pomyślcie o wszystkich rzeczach, które wydarzyły się wśród ludzi, i to, że nigdy nie przerwały one uwielbienia Boga. Tobie i mnie przerywa się cały czas, w tym nadchodzącym roku będzie nam przeszkadzało wiele rzeczy. Wiele myśli będzie wdzierać się do naszych umysłów, jakże często będą one rozpraszać nasze uwielbienie. Pamiętajmy, że Bóg zasiada na swoim tronie, dom jest pełen Jego chwały i są tam niebiańskie zastępy, te dziwne istoty z sześcioma skrzydłami.

I jeśli zauważyliście, są one stworzone specjalnie w jakimś celu. Żyjemy w czasach, w których wszystko kręci się wokół ciebie i mnie, wokół naszych odczuwanych potrzeb, wokół uszczęśliwiania nas. A jednak, kiedy naprawdę zastanowisz się nad biblijnym światopoglądem, wszystko, co zostało stworzone, zostało stworzone, aby służyć Bogu.

Wszystko koncentruje się na Nim. Jesteśmy tylko bardzo szczęśliwymi odbiorcami Jego łaski i miłosierdzia, ale tu nie chodzi o nas. Mamy tu stworzenia, które zostały specjalnie stworzone i ukształtowane, aby czcić Boga i głosić Jego godność. Czy któryś z serafinów ma kiedykolwiek zły dzień? Czy kiedykolwiek mówią: „"Wiesz, nie chcę dzisiaj odbywać mojej zmiany wokół tronu. Po prostu nie jestem pewien, czy wielki Jahwe naprawdę się o mnie troszczy". Czy wyobrażasz sobie te istoty zachowujące się w ten sposób?

Zostały stworzone, aby oddawać cześć, w ten sposób spełniają swój cel. A jednak nie są stworzone na obraz Boga, jak ty i ja. Jeśli ich celem jest uwielbianie Boga, to o ileż bardziej twoim i moim celem jest uwielbianie Boga. Są one stworzone po to, aby okazać Mu szacunek, zakrywają swoje twarze, są w samej obecności Świętego i to jest dokładnie to, co ogłaszają, tam w obecności Boga, wołają do siebie i mówią "The Trisagion". Po trzykroć święty: "Święty, święty, święty, PAN zastępów."

Zdarzało się, że ludzie mówili mi wcześniej, że nie widzą nigdzie w swojej Biblii miejsca, w którym Bóg jest nazwany suwerennym. A ja myślę o tym sformułowaniu - Pan Zastępów. Jahwe zastępów anielskich. Pomyśl, co pojedynczy anioł mógł zrobić armiom w starożytnym świecie, a tych aniołów są całe zastępy.

Chcesz zobaczyć wszelką władzę, chcesz zobaczyć suwerenność? Oto suwerenny Pan i On jest trzykrotnie święty, nie tylko raz, trzykrotnie. Odrębny, czysty święty, święty, święty jest Pan zastępów, a cała ziemia napełniona jest Jego chwałą. Taka jest rzeczywistość nieba. Żyjemy w upadłym świecie i żyjemy nie tylko wśród ludzi o nieczystych wargach, ale o nieczystych umysłach.

Żyjemy wśród ludzi, którzy teraz wierzą, że piękno, które widzimy wokół nas, po prostu samo powstało. Że ty i ja nie mamy żadnego transcendentnego znaczenia, nie mamy żadnej odpowiedzialności przed Bogiem. Żyjemy wśród ludzi o nieczystych umysłach. A jednak pomimo tego wszystkiego i tego jak to wpływa na ciebie i na mnie, jak przytępia nasze zmysły, z powodu ludzi, wśród których mieszkamy, pomimo tego, niebiańska rzeczywistość jest taka, że ta ziemia jest pełna Jego chwały, jeśli tylko mamy oczy, aby móc to zobaczyć.

Musimy się modlić, aby mieć tego rodzaju oczy. Dźwięk ich proklamacji chwały Bożej sprawia, że cały dom się trzęsie. Fundamenty, belki, filary wszystko się trzęsie na dźwięk głosu. A dom wypełnia się dymem. Dlaczego jest wypełniony dymem? Otóż chodzi o zasłonę. Pamiętacie, kiedy Mojżesz spotyka się z Bogiem na górze, musi mieć potem zasłonę, jest też obecny tam i dym. Wyobrażasz sobie tę scenę?

I jakie to niemądre, gdy próbujemy ją odtworzyć na ziemi. Nie potrzebujemy maszyny do robienia dymu. Nie potrzebujemy udawanych przedsięwzięć, aby próbować ekscytować ludzi. To jest niebiańskie uwielbienie. Tak, chcemy, aby nasze uwielbienie odzwierciedlało tak dalece, jak to możliwe, prawdy, których możemy się nauczyć z fragmentów takich jak ten, ale musimy zdać sobie sprawę, że ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało tego, co kiedyś zobaczymy odnośnie chwały Bożej.

Lud Boży zawsze patrzy w przyszłość. I tutaj mamy mały przebłysk tego, co będzie, a kiedy Izajasz widzi Boga takim, jakim jest, jaka jest jego natychmiastowa reakcja? Jaka jest jego natychmiastowa reakcja? "I powiedziałem: Biada mi! Już zginąłem." Ten święty człowiek, ten rzecznik Boga na ziemi mówi: "I powiedziałem: Biada mi! Już zginąłem [ponieważ zostałem przebity na wylot]" Dlaczego? Bo jestem człowiekiem. "Jestem bowiem człowiekiem o nieczystych wargach i mieszkam wśród ludu o nieczystych wargach, a moje oczy widziały Króla, PANA zastępów."

Ilu ludzi po wizjach chwały Bożej spodziewało się, że zostaną natychmiast zabici. Czystość i świętość natychmiast doprowadzają mnie do tego, że mam właściwą perspektywę, by zobaczyć siebie takim, jakim jestem. Czyż nie jest to ciekawe, że prorok, który używa swojego języka, by wygłaszać Boże Słowo, natychmiast rozpoznaje nieczystość własnych warg.

Jak często nasza mowa reprezentuje nasze serca. Jak często to, co mówimy, odzwierciedla nasze wnętrze. I ani przez chwilę nie myślcie, że to, że mówicie przez klawiaturę, cokolwiek zmienia. Wszystko, co robimy, tylko sprawia, że nikt nigdy nie zapomni tego, co powiedzieliśmy. To będzie tam. Bóg nigdy nie zapomni, ale niestety także internet ma prawie tak samo długą pamięć. Biada mi! Już zginąłem, widziałem Boga. Wiem, jaki jest mój stan.

Jakże często dziś, gdy mówi się o uwielbieniu, koncentrujemy się na tym, jaki stan emocjonalny chcemy wytworzyć w osobach znajdujących się w pomieszczeniu, w którym odbywa się to uwielbienie. Ale w tej sytuacji najpierw masz głoszoną prawdę o Bogu, On jest święty, On jest suwerenny, a potem odpowiedzią czciciela jest przyjęcie z pełną akceptacją i pełną wiarą prawdy o tym, kim jest Bóg, i w rezultacie tego muszę żyć w świetle tego, kim jestem i doświadczam przekonania o tym kim jestem.

Nie może być prawdziwego uwielbienia Boga Trójjedynego, po trzykroć świętego, które nie prowadzi do nawrócenia. A jednak tak wielu dzisiaj powiedziałoby: "O nie, nie, nie, jeśli będziesz miał naprawdę dobre uwielbienie, to ludzie będą wracać." Czy myślisz, że Izajasz, gdy tylko ta wizja się skończyła, powiedział: "Nie mogę się doczekać, żeby tam wrócić, to była taka radocha". Nie sądzę.

Myślę, że zajęło mu kilka dni, aby dojść do siebie po tej wizji. To było prawdziwe uwielbienie. Rozpoznał, że ma potrzebę. I tak jeden z serafinów, jest posłany do niego, i w swojej ręce, a właściwie przez szczypce, trzyma jeden z tych żarzących się węgli z - dosłownie z ołtarza ofiarnego, ale jest to prawdopodobnie ołtarz kadzenia, tam w świątyni. I tak ten rozżarzony węgiel, który nawet Serafin musiał podnieść szczypcami dotyka ust proroka. Tak wiem, że to jest wizja i wiem, że musimy patrzeć na to metaforycznie, ale nie można czytać tych słów bez powiedzenia, och.

Nie ma bardziej wrażliwego miejsca na ciele niż usta, zwłaszcza na takie gorąco. I dotyka jego ust, używa tu innego słowa niż w następnej części zdania, mówi "Oto ten węgiel dotknął twoich warg", właśnie tego miejsca, o którym powiedział "nieczyste" - "mam nieczyste wargi", to dotknęło jego warg. "Twoja nieprawość jest usunięta, a twój grzech zgładzony." I nie potrzebujemy tu prowadzić dyskusji na temat "Cóż, czy to zaprzecza zastępczemu zadośćuczynieniu i tworzy zbawienie przez pracę, poprzez włożenie rozżarzonego węgla na usta?" To nie jest to, o czym tutaj mówimy.

W obecności świętego Boga poczyniono kroki, aby usunąć przeszkodę uniemożliwiającą Izajaszowi służenie temu Bogu we właściwy sposób. Widzi, kim jest w świetle tego, kim jest Bóg. Każde uwielbienie, które najpierw skupia nas na sobie, zamiast objawiać nam, kim jest Bóg, nie jest czczeniem jedynego prawdziwego Boga i nie przyniesie tego, co Bóg chce, żeby było dokonane pośród nas.

Musimy pamiętać, że uwielbienie nigdy nie może być skoncentrowane na człowieku, po prostu nie może. Jak chyba już mówiłem, nie chcę próbować odświeżać wielu znakomitych kazań, które zostały wygłoszone, które właściwie, choć nie sądzę, żebym ja w jakikolwiek sposób nadużywał tego tekstu, które właściwie wskazywały na - uświadomienie, kim jest Bóg, rozpoznanie, kim jestem ja, rozprawienie się z grzechem, następnie służba i 'poślij mnie'.

To jest jak najbardziej prawidłowe zastosowanie, słuszne, prawdziwe i właściwe. I wszyscy musimy zadać sobie to pytanie. Kiedy myślisz o ważnych okresach w swoim życiu, w których doświadczyłeś tego, co uważasz za prawdziwe uwielbienie czy skutkowało to skupieniem się na sobie i służeniu sobie, czy też skutkowało to skupieniem się na Bogu i robieniu tego, do czego On cię wzywa, zwłaszcza w służbie innym.

Jeśli wychodzimy z nabożeństwa i naprawdę spotkaliśmy Boga, to powinniśmy być tymi ludźmi, którzy są najbardziej gotowi poświęcić się na ołtarzu służby Bożej, cokolwiek to może oznaczać, jakkolwiek to może wyglądać w życiu każdego z nas.

"Oto jestem, poślij mnie." I Bóg mówi do niego: "Idź i powiedz temu ludowi." Przesłanie, które jest mu dane, jest przesłaniem czystego sądu. Jasne przesłanie osądu. Myślę, że to właśnie dlatego w wersecie 11 Izajasz mówi... Oczywiście musimy interpretować tekst, jak go czytamy i jak go intonujemy, ale zawsze zastanawiałem się, kiedy Izajasz mówi w wersecie 11, czy nie mówił w ten sposób: 'Jak długo Panie?' Nie "Jak długo Panie? Nie mogę się doczekać, kiedy pójdę do ludu Bożego i powiem mu, że zostanie osądzony i zniszczony'. Nie sądzę, że tak powiedział, nikt z nas by tak nie zrobił. Ale czytając wersety 9 i 10 [pytasz] Gdzie jest nadzieja? Gdzie jest nadzieja? Gdzie jest nadzieja? Gdzie radość? Jest tu mowa o zniszczeniu ziemi, zniszczeniu ludzi, spustoszeniu miast, pomnożeniu spustoszenia ziemi. Chodzi o to, że ludzie nie słyszą i nie widzą. Co za zadanie. Widzenie, słyszenie... będziesz mówił Izajaszu, staniesz przed tymi ludźmi i otworzysz usta i będziesz głosił tę prawdę. A oni będą cię słyszeć, ale nie usłyszą. Będą cię widzieć, a jednak  nie będą cię widzieć. Będą rozumieć twoje słowa, ale nie będą pojmować twoich słów.

To jest ten sam temat, który pojawia się w Ewangelii Jana tak wiele razy, szczególnie w 9 rozdziale Ewangelii Jana, kiedy myślimy o niewidomym, który zostaje uzdrowiony i rozmawia on z uczonymi w Piśmie i faryzeuszami, którzy myślą, że wszystko rozumieją, ale tak naprawdę to tylko on widzi, a to oni są niewidomi. Słuchanie, widzenie, to jest ten stały motyw u Jana i w innych miejscach Nowego Testamentu.

I tutaj jest to w samych słowach, które są dane Izajaszowi będziesz mówił, będą widzieć, będziesz spierał się z ludźmi, ale ich serce stało się otępiałe. Ich uszy nic nie słyszą, nie rozumieją. Jest to opis ludu. Bóg posyłał proroków, mieli Jego Prawo, był łaskawy, cierpliwy wobec nich, ale w końcu nadchodzi sąd. Nie mogę powstrzymać się od myślenia, że właśnie wczoraj wieczorem z niektórymi braćmi rozmawialiśmy o tym, co musimy zrobić jako wierzący w naszych czasach, kiedy widzimy, że zbliża się wokół nas sąd.

Każdy naród, który będzie podawał ośmiolatkom leki blokujące dojrzewanie, jest narodem, który odwrócił się od Stwórcy i nienawidzi Jego prawa i Jego drogi. Co mamy robić, jak mamy się zachować? Po pierwsze zdajemy sobie sprawę, że nic z tego nie zmienia faktu, że Bóg jest na swoim tronie, po drugie musimy spojrzeć na nasze własne usta w naszym własnym życiu, a następnie po rozeznaniu tego wszystkiego musimy być wierni w głoszeniu Jego przesłania, nawet wtedy, gdy sprowadza sąd, jakkolwiek by to nie było miłe. A więc jeśli byli ludem o słyszących uszach, widzących oczach, wrażliwych sercach to Bóg raz po raz udowadniał, spytaj Jonasza, że jeśli zwrócisz się do Boga i szczerze się nawrócisz, co znajdziesz? To, że jest Bogiem miłosiernym, uzdrawiającym. Ale tak nie jest w przypadku tych ludzi. Nie ci ludzie. Więc, posyłam cię... i Izajasza [pyta] "jak długo?" Być może pytał, jak długo do wypełnienia. Możliwe... 'Jak długo Panie?' I ten opis, który jest podany w wersetach 11 i 12 bardzo dokładnie wypełnił się w tym, co się działo, zarówno podczas asyryjskich, jak i babilońskich zniszczeń Izraela i Judy.

Spustoszenie miast, które pozostały bez mieszkańców, ludzie, którzy zostali zaciągnięci do Babilonu, zagłada ludzi. A jednak w wersecie 13 jest, być może - zauważyliście, że powiedziałem coś o tym, kiedy go czytałem - jest być może w wersecie 13 mały promyk nadziei. Nie ma tego w większości greckich manuskryptów Septuaginty, ale jest tam taka mała fraza o terebincie lub dębie, który jest spalony i nawet po tym, jak jest osłabiony, ścięty, pozostaje ten pień, który jest nazywany świętym nasieniem. Nawet w greckiej Septuagincie, masz tę 'dziesiątą' [część]. Czy to jest odniesienie do resztki, o której Paweł będzie mówił np. w 11 rozdziale Listu do Rzymian, tej resztki, tego świętego nasienia, które zawsze pozostaje nawet pośród sądu? To jest możliwe.

Co więc widzimy w tym tekście? Widzimy, że Izajasz został wyznaczony, [chociaż] funkcjonował już jako prorok Boga. Widzimy, że jest wyodrębniony i widzimy fundamenty przesłania, które zostało mu powierzone, bo to nie było popularne przesłanie. Kiedy Jeremiasz wygłosił wiele z tych samych słów pamiętasz co się z nim stało, został wrzucony do dołu, i w pewnym momencie król kazał podrzeć jego zwoje, na których [Jeremiasz] zapisał proroctwa.

Ci ludzie nie byli kochani za to, co robili, za ich głoszenie, że tak, nawet ta świątynia zostanie zniszczona przez Boga, to nie było popularne przesłanie, które musieli przekazać. Ale czego my możemy się nauczyć, gdy rozważamy temat uwielbienia na tej konferencji, a słyszeliście już wiele osób mówiących o tym, czym jest uwielbienie. I oto jesteśmy w Starym Testamencie, czy my się nie cofamy? To znaczy jesteśmy w Nowym Przymierzu i mamy Objawienie rozdział 4 i 5, w rozdziale piątym masz stojącego Baranka jakby zabitego, a następnie pod koniec rozdziału piątego wszelkie stworzenie, które jest w niebie i na ziemi oddaje cześć Temu, który siedzi na tronie i Barankowi. Tak więc mamy większe objawienie w świetle Wcielenia, wylania Ducha Świętego, samej natury Boga, którego czcimy.

Czy my przypadkiem się nie cofamy, ustalmy może tylko kilka podstawowych rzeczy, wiesz, coś o tle, bo oczywiście Jan wie o szóstym rozdziale Księgi Izajasza, i kiedy mamy Objawienie rozdziały 4 i 5 to naturalne jest dla nas porównywanie tych rzeczy ze sobą, ale czy my się nie cofamy? Nie sądzę.

Chcę, abyście coś zapamiętali, jest powód, dla którego wybrałem tekst, którego używam dziś rano, i wspomniałem wam, że zanim skończymy, chcę się nim z wami podzielić. Niektórzy z was już to wiedzą. Przez lata, kiedy dzieliłem się tą rzeczywistością z ludźmi, byłem bardzo szczęśliwy, że wielu ludzi podchodziło do mnie i mówiło, że podzielili się tym spostrzeżeniem z ludźmi, którzy nie znają Ewangelii, którym przedstawiono fałszywą ewangelię, i widzieli, że przyniosło to wielki owoc.

Mam więc nadzieję, że wszyscy obecni tu dziś rano, nawet jeśli zwykle nie robicie notatek, może zanotujecie to, uczyńcie z tego coś, co będziecie gotowi przekazać innym, ponieważ będziecie mieli ku temu okazję, zwłaszcza gdy zobaczycie, do czego się odnoszę.

Kiedy zacząłem czytać ten tekst, początkowo mogłeś wychwycić różnicę między twoim angielskim tłumaczeniem a tym, co przeczytałem i to w kilku różnych miejscach, ale konkretnie w wersecie pierwszym. Ponieważ grecka Septuaginta mówi: „I stało się to w roku, w którym umarł król Uzjasz”. "W roku, w którym umarł król Uzjasz, widziałem Pana siedzącego na wysokim i wyniosłym tronie, i dalej co? I jeśli zapamiętałeś z Biblii Króla Jakuba, New Bible Standard, ESV z jakiegokolwiek przekładu, zapamiętałeś pewnie coś o trenie jego szaty wypełniającym świątynię lub dom, prawda? Ale ja za każdym razem mówiłem coś innego, mówiłem: i dom był wypełniony jego chwałą. Dom pełen chwały.

Słowo "chwała" jest użyte później, mówi, że "ziemia jest pełna jego chwały", w wersecie trzecim, a więc termin "chwała" pojawia się tam, ale ważne jest, aby zobaczyć, że w kontekście Izajasza mówiącego 'widziałem Pana', w oryginalnym języku hebrajskim jest to termin 'Adonai'. To nie jest termin Jahwe, określenie Jahwe jest używane później, i to jest wyraźnie Jahwe, który jest widziany, ale konkretne słowo w Izajasza 6:1 jest Adonai, a kiedy pytasz, kto jest Adonai to później, kiedy mówi na przykład Pan Zastępów, to jest Jahwe Zastępów.

W dalszej części fragmentu identyfikowany jest jako Jahwe. Dlaczego to jest ważne, bo w kontekście oglądania Boga na Jego tronie, a to podkreśla Izajasz mówiąc: moje oczy widziały, biada mi! Już zginąłem, zostałem przebity na wylot. Widział Jego chwałę, niektórzy z was już dokładnie wiedzą, do czego zmierzam. Ale mam nadzieję, że zapamiętacie to z większą jasnością w przyszłości, kiedy będziecie mieli okazję podzielić się tym z kimś, a szczególnie ze Świadkami Jehowy.

Gdybyś zapytał Izajasza: Czyją chwałę widziałeś? Odpowiedź Izajasza brzmiałaby: 'Widziałem chwałę Jahwe, siedzącego na wysokim i wyniosłym tronie, i anioły mówiące święty, święty, święty', ale wiesz, że ten tekst jest cytowany w Nowym Testamencie. Nie ten konkretny werset, ale fragment wersetu 10, w którym mowa jest o twardości serc ludzi, i jest on cytowany pod koniec posługi Jezusa w 12 rozdziale Ewangelii Jana. I najpierw jest tam cytat z Izajasza 53 o Mesjaszu, następnie jest konkretny cytat z Izajasza rozdział 6. A potem jest ten krótki werset Jan 12:41. Werset z Ew. Jan 12:41 po prostu przechodzi obok nas, jesteśmy zwykle skupieni na innych aspektach, wiecie, jest to koniec publicznej służby Jezusa, mówi on o tych Grekach, którzy szukali Jezusa, ale Jezus nie spotyka się z nimi. Odsyła ich.

Dlaczego? I Jan dostarcza podsumowania, fakt, że Bóg sprowadza sąd. A od 13 rozdziału to już prywatna służba dla uczniów, aż do krzyża. I na tym właśnie się skupiamy. Skupiamy się na zatwardziałości serc i tego typu rzeczach, i umyka nam werset 41 z 12 rozdziału Ewangelii Jana, te rzeczy, które powiedział Izajasz, ponieważ widział Jego chwałę i mówił o Nim. Teraz jeśli masz [przekład Biblii] NIV niestety wstawili tam słowo 'Jezus' do wersetu 41 jak pamiętam, nie mam tego przed sobą. Ponieważ [tłumacze] mieli zasadę, że jeśli właściwy rzeczownik nie pojawił się w ciągu pewnej liczby słów, powtarzali go dla jasności.

Dobrze, jesteśmy dorośli, możemy zapamiętać więcej niż kilka słów. Więc ważne jest dla mnie, żeby to było pokazane z jednego prostego powodu. Jeśli używasz tego wersetu i rozmawiasz z kimś takim jak Świadek Jehowy, często będą zaglądać do ich tłumaczenia, słowa Jezus tam nie ma, i niestety znikasz w innym temacie. To niestety może spowodować problem, chcę żebyś o tym wiedział. Najlepsze oddanie Jana 12:41, to słowa Izajasza, który powiedział, że widział Jego chwałę - mówił o Nim, następny werset mówi o Jezusie - "Mimo to jednak wielu członków Rady uwierzyło w NIEGO", w kontekście jest tylko jeden "On" i jest to Jezus. Tak więc co tu widzimy?

Jest to jeden z tych niesamowitych tekstów, które identyfikują Jezusa jako Jahwe. Zapytaj Izajasza: 'Czyją chwałę widziałeś? Widziałem chwałę Jahwe'. Zapytaj Jana czyją chwałę widział Izajasz, i odpowiedź Jana: 'Jezusa'. Widział chwałę Jezusa i mówił o Nim. To jest ta sama Ewangelia, która zaczęła się od opowiedzenia nam o Tym, który był na początku u Boga. Który był na samym łonie Ojca, który w Jana 1:18 co zrobił? - dał nam Go poznać, objawił Go. Jezus musi być Bogiem-człowiekiem, albo nie może czynić tego, co mówi Pismo, że czyni, a to jest doskonale objawione wam i mnie, przez Boga Ojca.

Wiara w bóstwo Chrystusa nie jest tylko czymś, o co spierasz się z ludźmi przy drzwiach wejściowych raz na jakiś czas w sobotni poranek. Jest ona centralnym elementem chrześcijańskiego przesłania, nie ma krzyża, nie ma odkupienia bez Jezusa będącego 'Theanthrōpos', Bogiem-człowiekiem.

Mętny, humanistyczny, liberalny Jezus, jakich wiele w naszych dzisiejszych seminariach teologicznych, jest niewystarczający, by doprowadzić do odkupienia ludu Bożego. Tak więc mamy tu Jana, odwołującego się do... pomyślcie o tym przez chwilę, kiedy Jan pisze swoją Ewangelię, jaka była zdecydowana większość jego odbiorców, powiedzmy, że pierwotnie została wysłana do Efezu, są pewne tradycyjne informacje historyczne, że tak było, to jaką wersję Starego Testamentu czytali? Właśnie tą. I tak, kiedy mówi - te rzeczy Izajasz powiedział, ponieważ widział Jego chwałę i mówił o Nim, gdzie jest jedyne miejsce w świetle cytatów z 12 rozdziału Ew. Jana, które ktokolwiek mógłby zrozumieć, że odnosi się do Niego. Księga Izajasza rozdział 6 werset 1, widział Jezusa, widział Jego chwałę. Widzisz jakie jest to ważne tuż przed zdradzeniem i ukrzyżowaniem Jezusa? Z perspektywy świata ma On zostać zniszczony przez największą potęgę na ziemi. Ale z perspektywy chrześcijańskiej kim jest Ten, który oddaje siebie na drzewie Kalwarii? Ten, który setki lat wcześniej był widziany siedzący na tronie.

I był też tym, który zapowiadał sąd. Ilu z nas, gdy przedstawiamy Jezusa, przedstawia Jezusa w taki sposób, że nigdy nie powiedziałby słów z Izajasza 6:10. To dlatego zmagamy się, kiedy dochodzimy do Objawienia i widzimy ludzi, którzy wzywają góry, aby spadły na nich i ukryły ich przed gniewem Tego, który siedzi na tronie i... gniewem Baranka. Gniewem Baranka.

Prawda Boża jest pełna chwały, gdy pozwalamy przemówić całemu Pismu Świętemu. I Ten, którego czcimy, jest rzeczywiście godny naszego uwielbienia. Kontynuując w tym dniu rozważania o wielkim przywileju, jaki mamy w oddawaniu czci Bogu, nie zapominajmy o tym tekście i o tym, co on nam objawia. Kim jest Bóg, jaka musi być nasza odpowiedź i jakie jest Jego postanowienie, które uczynił, abyśmy mogli wielbić Go w Duchu i prawdzie.

Pomódlmy się.

Ojcze, gdy przychodzimy do Ciebie w tym czasie, modlimy się, abyś w ciągu tego dnia pomógł nam naprawdę zrozumieć, co to znaczy być mężczyznami i kobietami, Twoimi stworzeniami, które zostały powołane do Twojej obecności - prawdziwego, świętego, Trójjedynego Boga.

Pozwól nam wielbić Cię w sposób, który Tobie się podoba, a następnie spełnij swoją obietnicę Panie, aby nas zmienić gdy będziemy oddawać Ci cześć. Dziękujemy Ci za ten dzień, modlimy się w imię Chrystusa. Amen.

Tłumaczenie: Biblijna regeneracja

Transkrypcja tekstu opracowana we współpracy.

Wersja wideo z lektorem: https://www.youtube.com/watch?v=GgKHkzTsdw4