Czy osoba, która uwierzyła w Chrystusa i zasmakowała Bożej dobroci w zbawieniu, a pomimo tego podjęła decyzję o próbie samobójczej, jest zbawiona? A co z osobą, która deklarując wiarę w Chrystusa odebrała sobie życie?

Nie bez powodu Rzymian 8 jest schronieniem dla tych, którzy są zniechęcani i uciskani. Moim zdaniem jest to fragment odnoszący się do dyskusji o samobójstwie. Paweł mówi: „Jestem bowiem pewien, że ani śmierć, ani życie, ani aniołowie, ani zwierzchności, ani moce, ani teraźniejsze, ani przyszłe rzeczy; Ani wysokość, ani głębokość, ani żadne inne stworzenie nie będzie mogło nas odłączyć od miłości Boga, która jest w Jezusie Chrystusie, naszym Panu” (Rz 8:38-39).

To naprawdę wspaniały przywilej być tutaj i dzielić tę kazalnicę z tak wieloma moimi przyjaciółmi, tak wieloma wiernymi wyznawcami Słowa Bożego, pastorami, teologami, przywódcami duchowymi i każdy z nich jest z mojego punktu widzenia drogim przyjacielem i skarbem dla Kościoła Pana Jezusa Chrystusa, więc jestem naprawdę zaszczycony, że mogę dzielić z nimi tę kazalnicę. 

Właściwie to w moim wieku cieszę się, że mogę tu w ogóle stać żeby głosić. Zazwyczaj w moim życiu mam krótki czas na przygotowanie. Co tydzień przygotowuję się do niedzielnego porannego przesłania, do niedzielnego wieczornego kazania, często do kazań w kaplicy na uniwersytetach, często do jakichś innych miejsc, w którym mam przemawiać.

Nauczyłem się więc przygotowywać w szybkim tempie do głoszenia, odpoczynku i miałem zdecydowanie za dużo czasu na przygotowanie. A więc pomódlcie się za mnie, aby Pan pomógł mi. Chciałbym zacząć od otworzenia Biblii na rozdziale czwartym Ewangelii Jana. Będziemy do Biblii zaglądać często więc bądźcie przygotowani do obserwowania tekstu. Chcę przeczytać na początek historię kobiety przy studni, w Samarii. A potem będziemy rozmawiać o wielu fragmentach Pisma Świętego.

Słyszałem historię o tym, jak osiemnastowieczny kaznodzieja George Whitefield, energiczny kalwinista, został zapytany, czy sądzi, że zobaczy w niebie założyciela metodystów i znanego arminianina, Johna Wesleya.

Odpowiedź Whitefielda: „Nie, nie sądzę, że go zobaczę”.

Szokujące, prawda? Ale George jeszcze nie skończył. Dodał, że nie zobaczy Wesleya w niebie, ponieważ: „Pan Wesley będzie tak blisko tronu Bożego, a ja tak daleko z tyłu, że nie będę mógł go zobaczyć”.

„Kto wśród was boi się PANA? Kto słucha głosu jego sługi? Kto chodzi w ciemności i nie ma światłości? Niech zaufa imieniu PANA i polega na swoim Bogu”.
Księga Izajasza 50:10

Abraham wbrew nadziei zaufał Bogu (Rz 4). Z ludzkiej perspektywy nie miał niczego co mogło podtrzymać jego wiarę. Nie miał niczego poza … obietnicą Boga i poznaniem Jego charakteru. 

Często w naszej pielgrzymce duchowej możemy znaleźć się w miejscu, w którym nagle się zatrzymamy i zdamy sobie sprawę, że jesteśmy pozbawieni wszystkich uczuć i emocji. To wtedy w rozpaczy zaczynamy wołać do Boga w modlitwie: „Chcę coś poczuć! Chcę odzyskać moją radość!”.