Cześć!

Pamiętając naszą wczorajszą rozmowę i twoje łzy, chciałbym ci wiele rzeczy powiedzieć (ubolewam, że wczoraj nie było warunków do tego). Może mógłbym cię nauczyć czym jest defuzja poznawcza, albo mojej ulubionej techniki STOP. Chociaż bardziej zalecałbym ci rady Martyn Lloyda-Jonesa, abyś droga siostro nauczyła się mówić do siebie, a nie tylko słuchała myśli, które pojawiają się w twojej głowie. 

Z doświadczenia wiem, że większość z nich nie ma nic wspólnego z tym cichym głosem Ducha Bożego, którego celem jest nasze dobro, nie potępienie. Pamiętaj, że wiele głosów, które pojawiają się w twojej głowie nie jest twoimi myślami, ale podszeptami złego, który wykorzystując twoją aktualną sytuację i słabość ciała stara się pogrążyć cię w rozpaczy i smutku.

Niepokój, strach, zmartwienie i stres są znanymi słowami w naszych czasach, a także stanowią bliskie doświadczenie wielu osób. Coraz częściej słyszymy o skrajnej formie lęku nazywanej „atakiem paniki”.

To co kiedyś było rzadkim i marginalnym przykładem niepokoju, dziś stało się przerażająco powszechnym zjawiskiem w naszym społeczeństwie. 

Ataki paniki są zwykle związane z bezpodstawnym lękiem, który jest tak przytłaczający i obezwładniający, że chwyta w szpony serce człowieka. Powoduje dreszcze lub pocenie się sprawiając, że osoba czuje się kompletnie niezdolna do poradzenia sobie z daną sytuacją.

Władza zabrała Dmitrija tysiące kilometrów od jego rodziny i zamknęła go w więzieniu. Jego cela była tak malutka, że gdy wstawał z łóżka wystarczył tylko jeden krok, by znaleźć się przy jej drzwiach, jeden krok by stanąć przed brudną i popękaną umywalką zamontowaną na przeciwległej ścianie i jeden, by skorzystać ze śmierdzącej, otwartej toalety w „przeciwległym” rogu celi. Jeszcze gorsze, według Dmitrija, było to, że wśród tysiąca pięciuset zatwardziałych kryminalistów był jedynym wierzącym.

Izolacja od Ciała Chrystusa była dla niego trudniejsza niż fizyczne tortury – których mu nie żałowano. Mimo to jego dręczyciele nie mogli go złamać. Dmitrij podawał dwa powody swojej siły w obliczu tortur. Od swojego ojca nauczył się dwóch duchowych nawyków, które zabrał ze sobą do więzienia. Bez nich, według jego słów, nie zachowałby wiary.

Dzisiejsze pytanie dotyczy niewybaczalnego grzechu bluźnierstwa przeciwko Duchowi Świętemu, o którym mówi Jezus w Ewangelii Mateusza 12:31-32 i Marka 3:28-29. Jezus powiedział: „Dlatego mówię wam: Każdy grzech i bluźnierstwo będzie ludziom przebaczone, ale bluźnierstwo przeciwko Duchowi Świętemu nie będzie ludziom przebaczone. I ktokolwiek powie słowo przeciwko Synowi Człowieczemu, będzie mu przebaczone, ale kto mówi przeciwko Duchowi Świętemu, nie będzie mu przebaczone ani w tym świecie, ani w przyszłym." (Mt 12,31-32).