Cześć!

Ostatnie dni są tak strasznie chaotyczne. Wiesz jak to jest nieustannie odpierać ataki małych stworów (myśli), które nieustannie starają się przedrzeć przez twoje fortyfikacje obronne i spenetrować wszystko od środka? Wspominałem, że znów gorzej sypiam? Zbyt wiele przekonań mojego „wewnętrznego krytyka” uległo internalizacji. Nie muszę ci wspominać, że jego celem jest tylko okaleczenie, a nawet i zniszczenie.

Najwyższy czas zabrać się za porządki i oczyścić to wszystko. Jednak, jak zacząć?

Współcześni użytkownicy tzw. daru języków nie mówią w zrozumiałych dialektach ani w przetłumaczalnych językach, tak jak robili to Apostołowie i ich naśladowcy w dniu Pięćdziesiątnicy. Ani jeden użytkownik "daru języków" nie pojechał na zagraniczne pole misyjne i w cudowny sposób nie był w stanie głosić Ewangelii w języku swoich słuchaczy. Charyzmatycy muszą chodzić do szkoły językowej tak jak wszyscy inni. Żaden współczesny wykonawca cudów, znaków i dziwów nie może zduplikować mocy apostolskiej. Po prostu nie da się tego zrobić. Nawet najgłośniejsi zwolennicy daru proroctwa przyznają, że żaden współczesny prorok nie może zasadnie twierdzić, że posiada nieomylny autorytet.

I moje pytanie brzmi: co dobrego jest w takim proroctwie? Co ono ci mówi? W jaki sposób jest bardziej wiarygodne niż moja własna intuicja? Żaden współczesny uzdrowiciel wiary nie jest w stanie uzyskać/sprawić natychmiastowych, widocznych uzdrowień, takich jak te, które widzimy w Nowym Testamencie.

Jeden z moich braci mieszkał na farmie i pewnego lata poprosił mnie, abym pomógł mu przy belach siana. Wszystko było już ścięte i gotowe do zbelowania, kiedy nagle ciemne chmury pojawiły się na horyzoncie.

Prognoza pogody nie zapowiadała deszczu, a więc chmury nie wywołały naszego zaniepokojenia. Jednak deszcz padał przez cały tydzień. Siano stało się czarne, a my bezradnie patrzyliśmy jak tysiące dolarów gniło na naszych oczach.

Po pierwsze, Pismo Święte uczy bardzo wyraźnie, że charyzmaty, te cudowne dary miały specyficzny i tymczasowy cel.

Są one częścią hierarchii nadprzyrodzonych znaków i cudów, które były związane z założeniem Kościoła. Hierarchia ta jest nakreślona w 1 Liście do Koryntian rozdział 12, wersety 28 do 30. I jeśli obserwujesz ten tekst to widzisz, że wyraźnie stwierdza, iż cudowne dary [dary czynienia cudów] nie są udzielane powszechnie wszystkim w kościele. A Bóg ustanowił niektórych w kościele najpierw jako apostołów, potem proroków, po trzecie nauczycieli, potem cudotwórców, potem dary uzdrawiania, niesienia pomocy, rządzenia, różne języki.

Czy wszyscy są apostołami? Czy wszyscy prorokami? Czy wszyscy nauczycielami? Czy wszyscy cudotwórcami? Czy wszyscy mają dary uzdrawiania? Czy wszyscy mówią językami? Czy wszyscy tłumaczą?" Paweł używa tu formy retorycznej, która wyraźnie zakłada, że odpowiedź brzmi "nie".

Pomódlmy się. Panie, jesteśmy tak wdzięczni, że gromadzimy się razem jako jedno w Chrystusie. Otwierając dzisiaj Twoje Słowo, modlimy się, aby Twój Duch nas pouczał. Modlimy się, abyś uczynił prawdę żywą i realną dla nas i modlimy się, abyś dał nam posłuszne serca, gdy będziemy słuchać. Prosimy o to w imię Jezusa. Amen.

Witam i dziękuję za przyjęcie mnie, od dawna czekałem na tę konferencję. Justin Peters i ja zorganizowaliśmy podobny rodzaj  wydarzenia, które miało miejsce około pół roku temu w Broken Arrow w Oklahomie. Broken Arrow Oklahoma znajduje się około pół mili od siedziby Kennetha Hagina, więc tutaj spodziewamy się bardziej przyjaznej publiczności.

Otrzymałem zadanie, by mówić o cesacjoniźmie, czyli o zaprzestaniu/zatrzymaniu cudownych darów. To prawdopodobnie najtrudniejsze przesłanie, jakie dzisiaj usłyszymy.

Pascal kiedyś napisał: „Wiekuista cisza tych nieskończonych przestrzeni przeraża mnie”. Chyba ostatnio doświadczyłem tego o czym myślał. Przynajmniej w niewielkiej części. Ostatnio opowiadałem Ci o tym co mnie przeraża. Chciałem też powiedzieć, w którym miejscu Księgi Jozuego umieściłem Twoją osobę i dlaczego ostatnia lektura historii Ruth Moabitki miała dla mnie takie znacznie.

Ale dziś, to są rzeczy drugorzędne. Dziękuję raz jeszcze za usługę Washera. Tylko PAN wie jak wielkim błogosławieństwem była dla mojej duszy. Poczułem na nowo, że naprawdę jest miejsce przy stole Ojca dla mnie; że naprawdę nie muszę niczego udowadniać.

Dr Lawson jest założycielem i prezesem "One Passion Ministries". Podcast ekspozycyjny koncentruje się na tym, aby twoje głoszenie weszło na wyższy poziom.

W tej sesji chcę opowiedzieć jak interpretować dany fragment Pisma Świętego. Oczywiście w tym krótkim podcaście nie mogę przedstawić całego zakresu tego, co byłoby wymagane, aby objąć interpretację ekspozycyjną, jednak mogę podać wam kilka z najważniejszych cech, które są charakterystyczne dla interpretacji ekspozycyjnej. Chcę tylko przypomnieć wam o niektórych z fundamentalnych zasad.

Widzicie, Kościół został powołany razem przez Ducha Bożego pod sztandarem i przez Ewangelię Jezusa Chrystusa, i mamy tę nadzieję, tę jedyną nadzieję. Tę nadzieję, o której świat nie ma pojęcia.

Tę nadzieję, która jest nam zlecona, aby wyjść i odzwierciedlać ją zagubionemu światu. Wrócić do Nikaragui i odzwierciedlaj ją, to jest to do czego Bóg nas wzywa. Wzywa nas abyśmy poświęcili nasze życie dla Niego poprzez Kościół i odzwierciedlali tę nadzieję. I dalej w tym fragmencie mowa jest o jednym Panu. Kościół ma jednego Pana, to jest stwierdzenie wyłączności. Wyłączność Chrystusa jest jasna. Jest to stwierdzenie, które mówi o tym, że Jezus jest jedyną drogą, Jezus wskazał na siebie jako na drzwi do owczarni. Jezus wskazał na siebie jako na wodę żywą, wskazał na siebie jako na chleb życia. Jezus powiedział, że jest jedno z Ojcem, wskazał na siebie jako na światłość świata. Jezus w potężnym oświadczeniu i deklaracji wyłączności powiedział te słowa w Ewangelii Jana: „Odpowiedział mu Jezus: Ja jestem droga i prawda, i żywot, nikt nie przychodzi do Ojca, tylko przeze mnie."

Dziękuję za poprowadzenie nas w uwielbieniu i za to że mogliśmy śpiewać Ewangelię Jezusa Chrystusa. Zapraszam was do otworzenia swoich Biblii na Liście do Efezjan, rozdziale 4.

Na początku tej konferencji chcemy spojrzeć na niezwykle ważny temat, podczas gdy rozważamy o życiu Kościoła i gdy myślimy o jego funkcjonalności. Chcemy skupić się na temacie natury, a zarazem na fakcie, że Kościół jest wolą Boga dla naszego życia. Więc zwróćmy się teraz do Słowa z Listu do Efezjan rozdział 4, i zaczniemy czytać od wersetu 1. Chciałbym zaprosić was do podążania za mną podczas mojego czytania. Oto teraz Słowo Boga Żywego.