„I usłyszałem liczbę opieczętowanych: sto czterdzieści cztery tysiące opieczętowanych ze wszystkich pokoleń synów Izraela” (Obj 7:4)

Wielu szczerych chrześcijan rozumie fragment z Objawienia Jana 7:4 w ten sposób: kościół został pochwycony przed wielkim uciskiem. W czasie gdy kościół zniknął, reszta 144 000 etnicznych Żydów zostaje zbawiona (po 12 tysięcy z każdego pokolenia). Ci nawróceni Żydzi ewangelizują pogan, którzy następnie tworzą wielki tłum w wersecie 9. Jest to jedna z bardzo powszechnych interpretacji Objawienia 7:4. Wielu pobożnych ludzi ma takie zrozumienie. Pozwól, że wyjaśnię, dlaczego rozumiem ten fragment inaczej.

Nie chcemy pozostać duchowymi dziećmi, wiecznie tkwiącymi w niemowlęctwie. Nie chcemy być słabi, bezbronni i niedojrzali. Nie chcemy być również ignorantami w sprawach dotyczących Bożej prawdy, ponieważ pragniemy w pełni uwielbiać Go za wszystko co uczynił. Chcemy wzrastać w całej Jego pełni, znając Go i kochając. To jest naszym celem, ale jak go osiągniemy? W jaki sposób reagujemy na Słowo, które kieruje tym progresem?

Mój drogi Przyjacielu z PTSD,

Życie pielgrzyma nie jest łatwe. Myślałeś, że gdy Pan Jezus podarował ci zbawienie, to teraz wszystko będzie łatwiejsze, prawda?

Wiem gdzie byłeś. Wiem, że byłeś tam sam i gdyby nie łaska Boża na zawsze zostałbyś spętany kajdanami diabelskiej niewoli. Wiem, że mrok duszy jest gorszym cierpieniem niż otaczający cię ludzie są w stanie sobie nawet wyobrazić. Wiem ile dałbyś, aby twój Zbawiciel wreszcie odwołał cię z tego świata. Wiem też, że sam próbowałeś … przyśpieszyć Jego decyzję. 

Na pewnym etapie życia większość chrześcijan zmagało się z pytaniem, w jaki sposób prawo Starego Testamentu odnosi się do mojego życia? Czy prawo Starego Testamentu ma jakiekolwiek znaczenie dla ludu Bożego żyjącego w nowym przymierzu? Czy jesteśmy nim związani w jakiś sposób?