Istota życia kalwinisty

Kalwinistyczna teologia zawsze kładła duży nacisk na biblijną oraz doktrynalną wiedzę, i bardzo słusznie. Jesteśmy przemieniani poprzez odnowienie naszych umysłów (Rz 12:1-2). 

Ta przemiana jest zasadnicza dla uwielbienia Boga, ponieważ Duch Święty oświeca nasze umysły przez Pismo Święte i dzięki temu uzyskujemy zrozumienie Boga i Jego dróg.

Ale Kalwinizm nigdy nie był tylko intelektualny. Historia Reformowanego chrześcijaństwa jest również historią najwyższego doświadczenia duchowego. Kalwinistyczna doktryna wyrażona w uwielbieniu wywyższającym Boga prowadzi do chrześcijańskiego doświadczenia. Melodia skomponowana w intelektualnej teologii kalwińskiej i entuzjastycznie śpiewana w Reformowanym uwielbieniu, jest widoczna również w stylu życia i doświadczeniu reformowanych chrześcijan.

Powaga reformowanego poglądu i życia oznacza, że nawet gdy melodia jest grana w tonacji molowej, w dalszym ciągu pozostaje melodią. Rzeczywiście, używając metafory Jana Kalwina, gdy ta melodia jest grana w kościele, staje się wspaniałą symfonią łączącą ze sobą następujące motywy:

1) Zaufanie Bożej suwerenności,

2) Doświadczenie mocy Bożej łaski, która zbawia bezradnych grzeszników,

3) Przytłaczające poczucie bycia kochanym przez Zbawiciela, który umarł za nasze grzechy,

4) Odkrycie łaski, która uwalnia do zaufania, służby i miłości Chrystusa, a jednocześnie nie niszczy naszej własnej woli,

5) Ciche zaufanie i pewność zrodzona ze świadomości Bożej wierności, którą On przyrzekł swojemu ludowi.

Wszystkie te motywy oddają chwałę samemu Bogu.

Istotą życia kalwinisty jest uwielbienie Boga. Żyje w sposób, który oddaje Mu chwałę. Jest to obowiązek odpowiedzi na pierwsze pytanie Małego Katechizmu Westminsterskiego: „Co jest głównym celem życia człowieka” na które udziela następującej odpowiedzi: „Głównym celem życia człowieka jest uwielbienie Boga i radowanie się Nim na wieki”. Kalwinizm oznacza, że chwała Boga i radość człowieka nie są ze sobą sprzeczne, ale są ściśle skorelowane z Jego celami.

Pogląd, że chwała Boża umniejsza człowieka i okrada go z przyjemności, w świetle (albo raczej w „ciemności”?) 3 rozdziału Księgi Rodzaju, jest kłamstwem o Bogu, w które została zamieniona prawda (Rz 1:25). Jest to satanistyczna teologia ukazującego Boga, który jest przeciwny człowiekowi.

W ostrym kontraście do tego kłamstwa, biblijna teologia, która wywyższa Boga w Jego suwerennej łasce i chwale, otwiera człowiekowi drzwi, aby mógł on wejść w zupełnie inny porządek rzeczywistości. To właśnie tam jest dostępne doświadczenie i rozkosz wynikająca z przywrócenia wspólnoty z Bogiem. Przemiany na podobieństwo Chrystusa, a także niecierpliwe wyczekiwanie na przebywanie z Nim tam gdzie On jest, aby oglądać pełnię Jego chwały (J 17:24).

Sinclair Ferguson