Wytrwałość w modlitwie

„W modlitwie bądźcie wytrwali” (Kol 4:2)

Przyjacielu, nie idź w ten niebezpieczny świat bez modlitwy. Wieczorem skłaniasz kolana i szybko morzy cię sen. Zmęczeniem po ciężkim dniu pracy usprawiedliwiasz się i skracasz modlitwę, by udać się na przyjemny spoczynek. Nastaje ranek, a ty być może jesteś spóźniony i dlatego poranną godzinę modlitwy albo opuszczasz, albo też się zbytnio śpieszysz. Nie czuwasz w modlitwach, lekceważysz godzinę czuwania. Czy można to naprawić? Z całą powagą stwierdzam, że nie.

Trzeba ze smutkiem powiedzieć, że rzeczywiście tak jest. Zlekceważyłeś modlitwę i za to poniesiesz szkodę. Na drodze czeka cię pokuszenie, a ty nie przygotowałeś się na to spotkanie. Sumienie cię oskarża, oddaliłeś się od Boga. Nic więc dziwnego, że dzień w którym dałeś się przezwyciężyć senności, okazał się pełen niepowodzeń, a ty nie dopełniłeś swego obowiązku. 

Minuty modlitwy, zaniechane na skutek lenistwa nie mogą być odzyskane. Przez doznane doświadczenia, można nauczyć się, by nadal nie powtarzać błędu, lecz niemożliwe jest wrócić świeżości i siły, którą zawierały w sobie te stracone chwile. 

Jeśli wszechmocny Syn Boży odczuwał konieczność wstawania o świcie, aby wylewać swoje serce przed Ojcem, tym bardziej niezbędne jest dla ciebie modlić się do Tego, który objawia się jako Dawca wszelkiego dobra i doskonałego daru, i który obiecał dać nam wszystko, czego potrzebujemy do życia. 

Nie jesteśmy w stanie dowiedzieć się, co Pan Jezus czerpał z modlitwy dla swojego życia, lecz wiemy doskonale, jak bezsilne jest życie, w którym brak modlitwy. Życie takie może być bardzo hałaśliwe i pełne krzątaniny, lecz upływa daleko od Tego, który dniem i nocą modlił się do Boga.

L.B. Cowman