Rozważanie tajemnicy wybrania

Dlaczego Bóg miałby mnie wybrać?

Dlaczego Bóg mnie wybrał?

Gdyby ktoś zapytałby mnie o wyjaśnienie wybrania, poprosiłbym tę osobę, aby opisała mi w jaki sposób została zbawiona. Powiedz mi jak się nawróciłeś. Precyzując moje pytanie, zamiast używając pasywnej konotacji „zostałeś zbawiony”, zapytałbym, „Jak Bóg cię zbawił?”. Co Bóg uczynił w historii twojego życia, aby cię zbawić? Opisz mi w jaki sposób Bóg przyprowadził cię do siebie?

Te pytania mają na celu znalezienie platformy poznawczej, która pozwoliłaby człowiekowi w sposób praktyczny opisać swoje zagubienie oraz działanie Boga. Boga, który wyprowadza człowieka z duchowej ślepoty a także ze śmierci do życia.

Podchodzę do kwestii wybrania poprzez zbadanie efektów Bożego działania w życiu człowieka. Bardzo niewielu ludzi, których prosiłem o odpowiedź na te pytania, w dalszym ciągu obstawało stanowczo przy przypisaniu sobie własnego nawrócenia.

W jaki sposób zostałeś zbawiony?

Teraz kiedy serce człowieka przychyla się do właściwego kierunku, pokazuję biblijne teksty, które uczą tego co tak naprawdę wydarzyło się w ich życiu. „Ponieważ Bóg, który rozkazał, aby z ciemności zabłysnęło światło, ten zabłysnął w naszych sercach, aby zajaśniało w nas poznanie chwały Bożej w obliczu Jezusa Chrystusa” (2 Kor 4:6)

Po pierwsze, nie mieliśmy światła i Bóg dał nam je podobnie jak w czasie stworzenia świata. Chciałbym przeczytać: „I was ożywił, którzy byliście umarli w upadkach i w grzechach [...] I to wtedy, gdy byliśmy umarli w grzechach, ożywił nas razem z Chrystusem, gdyż łaską jesteście zbawieni” (Ef 2:1,5). Byłeś martwy, a Bóg dał ci życie. To jest opis tego w jaki sposób zostałeś zbawiony. Przeczytaj: „A sługa Pana nie powinien wdawać się w kłótnie, lecz ma być uprzejmy względem wszystkich, zdolny do nauczania, cierpliwie znoszący złych; Łagodnie nauczający tych, którzy się sprzeciwiają; może kiedyś Bóg da im pokutę, aby uznali prawdę” (2 Tm 2:24-25). W jaki sposób upamiętałeś się? Bóg dał ci pokutę.

Bóg daje wzrok, Bóg daje światło, Bóg daje upamiętanie i „Nikt nie może przyjść do mnie, jeśli go nie pociągnie mój Ojciec” (J 6:44,65). W tym momencie pytam, czy widzą, że to Bóg był decydującą przyczyną tego, że mogli zobaczyć Chrystusa jako prawdziwe i pożądane źródło ich duchowego życia, ich upamiętania, a nawet ich przyjścia do Chrystusa.

Dlaczego zostałeś zbawiony?

Jeśli odrzucą i zaprzeczą temu nauczaniu – jeśli będą twierdzić, że mają ostateczną decyzję o samostanowieniu i że oni sami są odpowiedzialni za własne nawrócenie – zatrzymam się tam i nie będę dalej mówił o wybraniu, ponieważ oni odrzucili fundament. Jeśli mają prawo do samostanowienia jako ostatecznej i decydującej przyczynie ich nawrócenia, wtedy kwestia wyboru jest podważona, a Biblia nie będzie stanowiła dla nich jasnej odpowiedzi. 

Przytoczone wcześniej fragmenty Słowa Bożego w sposób jasny wyjaśniają fundamentalne kwestie związane z naszym zbawieniem. Niestety, są odrzucone.

Ale jeśli zgodzą się, „Tak, Bóg mnie zbawił. Bóg był decydującą przyczyną”, wtedy zapytałbym: „Kiedy Bóg zdecydował się to uczynić? Kiedy Bóg zdecydował o tym że cię zbawi?”. Chcąc uzyskać biblijną odpowiedź na to pytanie, zacząłbym pewnie od Dz 13:48: „Kiedy poganie to usłyszeli, radowali się i wielbili słowo Pańskie, a uwierzyli wszyscy, którzy byli przeznaczeni do życia wiecznego”. Było to uprzednie postanowienie – postanowienie – wybór – a po tym następowała wiara. 

Bóg przed powstaniem czasu zadecydował przyprowadzić cię do wiary, otworzyć twoje oczy i dać ci pokutę.

A potem chciałbym powrócić do Efezjan 1:4: „Jak nas wybrał w nim przed założeniem świata, abyśmy byli święci i nienaganni przed jego obliczem w miłości”. Bóg postanowił cię zbawić zanim jeszcze rzeczywiście to uczynił. On nie jest zmienny ani kapryśny. On nie ma planu B. Zbawił cię w suwerenny sposób gdyż tak postanowił. To właśnie w taki sposób wyjaśniłbym Boże wybranie.

Chciałbym wskazać na kilka tekstów, które każdy z nas może na spokojnie przeczytać i rozważyć: Rz 8:30; Rz 9:11; Rz 11:5 i 1 Kor 1:23-24.

Moim celem w wyjaśnianiu tajemnicy elekcji byłoby obudzenie w nas większego poczucia zdumienia nad własnym zbawieniem i przemyślenia biblijnej prawdy, że zawdzięczamy to wszystko Bogu. Powinniśmy przeżywać własne życie w tym stałym zachwycie, że Chrystus umarł za nas abyśmy mogli być zbawieni. Moim celem jest wzbudzenie w nas pokory i oddania całej chwały Bogu.

Nasze zbawienie nie spoczywa na nas samych, ale opiera się wyłącznie na łaskawej i suwerennej decyzji Boga. Gdyby Bóg nie chciał, nie byłbyś dzisiaj zbawionym i pozostałbyś w duchowej śmierci. 

Wszystko zawdzięczasz Bogu. Gdyby On nie wybrał ciebie, ty nie wybrałbyś Jego. Czy twoje serce opiera się tej nauce?

Dla malkontentów twierdzących, że wiara w wybranie prowadzi do grzechu, pozwolę sobie zacytować słowa D.A. Carsona: „W jaki sposób Pismo odnosi się do pojęcia wybrania? Jak pojęcie to powinno funkcjonować w naszym życiu? W Piśmie Świętym nie prowadzi ono nigdy do fatalizmu; nigdy nie gasi zapału ewangelizacji. Wielokrotnie służy podkreśleniu cudownego charakteru łaski (J 6:68-70; Rz 9). Jego zadaniem jest również zapewnienie owoców w życiu Bożych ludzi (J 15:16) oraz zachęta do wytrwałości w głoszeniu Ewangelii (Dz 18:9-10)”.

Te aspekty natury Boga, których nigdy w pełni nie zrozumiemy, powinniśmy traktować jako tajemnice, które wykraczają poza nasz rozum, a nie jako paradoksy, które pozostają w konflikcie z naszym rozumem.