O co powinniśmy się modlić?

Jeśli jesteś podobny do mnie odkryjesz, że od czasu do czasu twoje życie modlitewne potrzebuje wstrząsu, aby wyrwać się z rutyny, która je pochłonęła. Mamy tendencję do ciągłego powtarzania utartych wyrażeń. Z łatwością wpadamy w szablon bezmyślnego powtarzania pewnych „domyślnych” fraz.

Diabeł nienawidzi modlitwy. Nasze własne ciała, również w sposób naturalny nie kochają poświęcać się tej dyscyplinie. Dlatego też modlitwa wymaga stałej dyscypliny.

Modlitwa pozostaje jedną z największych i chwalebnych tajemnic wszechświata – wszechwiedzący, wszechmądry, absolutnie suwerenny Bóg wprawia w ruch pewne zdarzenia w odpowiedzi na nasze modlitwy. Ta świadomość jest niewyobrażalna! Ale to właśnie jest świadectwo Pisma: Bóg słucha i odpowiada na modlitwy swojego ludu.

Zobacz o co modlił się pierwszy kościół.

Wołali do Boga, żeby wywyższył swoje imię w świecie.

„Wy więc tak się módlcie: Ojcze nasz, który jesteś w niebie, niech będzie uświęcone twoje imię” (Mt 6:9)

Wołali do Boga, żeby poszerzał swoje królestwo w świecie.

„Niech przyjdzie twoje królestwo, niech się dzieje twoja wola na ziemi, tak jak w niebie” (Mt 6:10)

Wołali do Boga, by Ewangelia krzewiła się i rozsławiała.

„Na koniec, bracia, módlcie się za nas, aby słowo Pana szerzyło się i rozsławiało jak i u was” (2 Tes 3:1)

Wołali do Boga o pełnię Ducha Świętego.

„Jeśli więc wy, będąc złymi, umiecie dawać dobre dary waszym dzieciom, o ileż bardziej wasz Ojciec niebieski da Ducha Świętego tym, którzy go proszą?” (Łk 11:13 por. Ef 3:19)

Wołali do Boga, by wziął w obronę swoich wybranych.

„A Bóg, czy nie pomści krzywdy swoich wybranych, którzy wołają do niego we dnie i w nocy, chociaż długo zwleka w ich sprawie?” (Łk 18:7)

Wołali do Boga, by zbawił niewierzących.

„Bracia, pragnieniem mego serca i modlitwą, którą zanoszę do Boga za Izrael, jest jego zbawienie” (Rz 10:1)

Wołali do Boga, by kierował korzystaniem z miecza.

„Weźcie też hełm zbawienia i miecz Ducha, którym jest słowo Boże; We wszelkiej modlitwie i prośbie modląc się w każdym czasie w Duchu, czuwając nad tym z całą wytrwałością i z prośbą za wszystkich świętych” (Ef 6:17-18)

Wołali do Boga o śmiałość do głoszenia.

„We wszelkiej modlitwie i prośbie modląc się w każdym czasie w Duchu, czuwając nad tym z całą wytrwałością i z prośbą za wszystkich świętych; I za mnie, aby była mi dana mowa, bym z odwagą otworzył moje usta do oznajmienia tajemnicy ewangelii” (Ef 6:18-19)

„A teraz, Panie, spójrz na ich groźby i daj twoim sługom z całą odwagą głosić twoje słowo” (Dz 4:29)

Wołali do Boga o znaki i cuda.

„A teraz, Panie, spójrz na ich groźby i daj twoim sługom z całą odwagą głosić twoje słowo; Gdy ty wyciągniesz swoją rękę, aby uzdrawiać i dokonywać znaków i cudów przez imię twego świętego Syna, Jezusa” (Dz 4:29-30)

„Eliasz był człowiekiem podlegającym tym samym doznaniom co my i modlił się gorliwie, żeby nie padał deszcz, i nie spadł deszcz na ziemię przez trzy lata i sześć miesięcy. Potem znowu się modlił i niebo spuściło deszcz, i ziemia wydała swój plon” (Jk 5:17-18)

Wołali do Boga o uzdrowienie rannych towarzyszy.

„Choruje ktoś wśród was? Niech przywoła starszych kościoła i niech się modlą nad nim, namaszczając go olejem w imię Pana. A modlitwa wiary uzdrowi chorego i Pan go podźwignie. Jeśli zaś popełnił grzechy, będą mu przebaczone” (Jk 5:14-15)

Wołali do Boga o uzdrowienie niewierzących.

„A ojciec Publiusza leżał, bo miał gorączkę i czerwonkę. Paweł poszedł do niego i modlił się, a położywszy na nim ręce, uzdrowił go” (Dz 28:8)

Wołali do Boga o wyrzucenie demonów.

„I odpowiedział im: Ten rodzaj demonów nie wychodzi inaczej, jak tylko przez modlitwę i post” (Mk 9:29)

Wołali do Boga o cudowne uwolnienia.

„Strzeżono więc Piotra w więzieniu, a kościół nieustannie modlił się za niego do Boga [...]Gdy to sobie uświadomił, przyszedł do domu Marii, matki Jana, którego nazywano Markiem, gdzie wielu zebrało się na modlitwie” (Dz 12:5,12)

„O północy Paweł i Sylas modlili się i śpiewem chwalili Boga, a więźniowie słyszeli ich. Nagle powstało silne trzęsienie ziemi, tak że zachwiały się fundamenty więzienia. I natychmiast otworzyły się wszystkie drzwi i wszystkim rozwiązały się więzy” (Dz 16:25-26)

Wołali do Boga o wskrzeszenie umarłych.

„A Piotr wygonił wszystkich, klęknął i modlił się. Potem zwrócił się do zmarłej i powiedział: Tabito, wstań! A ona otworzyła oczy i zobaczywszy Piotra, usiadła” (Dz 9:40)

Wołali do Boga, by zaopatrzył swoje oddziały w to, co niezbędne.

„Daj nam dzisiaj naszego powszedniego chleba” (Mt 6:11)

Wołali do Boga o strategiczną mądrość.

„A jeśli komuś z was brakuje mądrości, niech prosi Boga, który daje wszystkim obficie i bez wypominania, a będzie mu dana” (Jk 1:5)

Wołali do Boga, by ustanowił przywódców na placówkach.

„A gdy w każdym kościele ustanowili starszych, modląc się i poszcząc, powierzyli ich Panu, w którego uwierzyli” (Dz 14:23)

Wołali do Boga, by przysłał posiłki.

„Proście więc Pana żniwa, aby wysłał robotników na swoje żniwo” (Mt 9:38)

„A gdy jawnie pełnili służbę Panu i pościli, powiedział im Duch Święty: Odłączcie mi Barnabę i Saula do dzieła, do którego ich powołałem. Wtedy po poście i modlitwie nałożyli na nich ręce i wyprawili ich” (Dz 13:2-3)

Wołali do Boga o sukces innych misjonarzy.

„A proszę was, bracia, przez naszego Pana Jezusa Chrystusa i przez miłość Ducha, abyście razem ze mną walczyli w modlitwach za mnie do Boga; Abym został wybawiony od tych, którzy są niewierzący w Judei, i żeby moja posługa, którą wykonuję dla Jerozolimy, została dobrze przyjęta przez świętych” (Rz 15:30-31)

Wołali do Boga o jedność i zgodę w swoich szeregach.

„A nie tylko za nimi proszę, lecz i za tymi, którzy przez ich słowo uwierzą we mnie; Aby wszyscy byli jedno, jak ty, Ojcze, we mnie, a ja w tobie, aby i oni byli w nas jedno, aby świat uwierzył, że ty mnie posłałeś” (J 17:20-21)

Wołali do Boga o umocnienie ze wspólnoty.

„Gdy w nocy i we dnie bardzo gorliwie modlimy się, abyśmy mogli zobaczyć was osobiście i uzupełnić braki waszej wiary?” (1 Tes 3:10)

Wołali do Boga o umiejętność odróżniania.

„I o to się modlę, aby wasza miłość coraz bardziej obfitowała w poznanie i we wszelkie zrozumienie; Abyście mogli rozpoznać to, co lepsze, żebyście byli szczerzy i bez zarzutu na dzień Chrystusa” (Flp 1:9-10)

Wołali do Boga o poznanie Jego woli.

„Dlatego i my od tego dnia, w którym to usłyszeliśmy, nie przestajemy za was się modlić i prosić, abyście byli napełnieni poznaniem jego woli we wszelkiej mądrości i duchowym zrozumieniu” (Kol 1:9)

Wołali do Boga, by poznać Go lepiej.

„Abyście postępowali w sposób godny Pana, by podobać mu się we wszystkim, w każdym dobrym uczynku wydając owoc i wzrastając w poznawaniu Boga” (Kol 1:10 por. Ef 1:17)

Wołali do Boga o moc do zrozumienia miłości Chrystusa.

„Dlatego zginam swoje kolana przed Ojcem naszego Pana Jezusa Chrystusa [...] Mogli pojąć wraz ze wszystkimi świętymi, jaka jest szerokość, długość, głębokość i wysokość; I poznać miłość Chrystusa, która przewyższa wszelkie poznanie, abyście zostali napełnieni całą pełnią Boga” (Ef 3:14, 18-19)

Wołali do Boga o głębsze poczucie niezawodnej nadziei.

„Nie przestaję dziękować za was, czyniąc o was wzmiankę w moich modlitwach [...] Ażeby oświecił oczy waszego umysłu, abyście wiedzieli, czym jest nadzieja jego powołania, czym jest bogactwo chwały jego dziedzictwa w świętych” (Ef 1:16,18)

Wołali do Boga o siłę i wytrzymałość.

„Umocnieni wszelką mocą według jego chwalebnej potęgi, ku wszelkiej cierpliwości i wytrwałości z radością” (Kol 1:11 por. Ef 3:16)

Wołali do Boga o głębsze poczucie Jego mocy w sobie.

„Nie przestaję dziękować za was, czyniąc o was wzmiankę w moich modlitwach [...] Ażeby oświecił oczy waszego umysłu, abyście wiedzieli, czym jest nadzieja jego powołania, czym jest bogactwo chwały jego dziedzictwa w świętych; I czym jest przemożna wielkość jego mocy wobec nas, którzy wierzymy, według działania potęgi jego siły” (Ef 1:16, 18-19)

Wołali do Boga, aby ich wiara nie została zniszczona.

„Lecz ja prosiłem za tobą, żeby nie ustała twoja wiara. Ty zaś, gdy się nawrócisz, utwierdzaj swoich braci” (Łk 22:32)

„Dlatego czuwajcie, modląc się w każdym czasie, abyście byli godni uniknąć tego wszystkiego, co ma nadejść, i stanąć przed Synem Człowieczym” (Łk 21:36)

Wołali do Boga o większą wiarę.

„I natychmiast ojciec tego chłopca zawołał ze łzami: Wierzę, Panie! Pomóż mojej niewierze!” (Mk 9:24 por. Ef 3:17)

Wołali do Boga, żeby nie wpaść w pokuszenie.

„I nie wystawiaj nas na pokusę, ale wybaw nas od złego; twoje bowiem jest królestwo, moc i chwała na wieki. Amen” (Mt 6:13)

„Czuwajcie i módlcie się, abyście nie ulegli pokusie. Duch wprawdzie jest ochoczy, ale ciało słabe” (Mt 26:41)

Wołali do Boga, żeby doprowadził do końca ich zamierzenia.

„Dlatego też nieustannie modlimy się za was, aby nasz Bóg uznał was za godnych tego powołania i wypełnił wszelkie upodobanie swojej dobroci i dzieła wiary w mocy” (2 Tes 1:11)

Wołali do Boga, żeby czynili dobre czyny.

„Abyście postępowali w sposób godny Pana, by podobać mu się we wszystkim, w każdym dobrym uczynku wydając owoc i wzrastając w poznawaniu Boga” (Kol 1:10)

Wołali do Boga o przebaczenie swoich grzechów.

„I przebacz nam nasze winy, jak i my przebaczamy tym, którzy przeciw nam zawinili” (Mt 6:12)

Wołali do Boga o ochronę przed złym.

„I nie wystawiaj nas na pokusę, ale wybaw nas od złego; twoje bowiem jest królestwo, moc i chwała na wieki. Amen” (Mt 6:13)

źródło: http://www.desiringgod.org/articles/what-to-pray-for