6 Grudnia - Pasja Boga dla Boga w te Święta

6 Grudnia

Pasja Boga dla Boga w te Święta

„Przecież dlatego przyszedłem na tę godzinę. Ojcze, uwielbij imię swoje!” (Ewangelia Jana 12:27–28)

Jedna z najsłynniejszych scen w Biblii ma miejsce, gdy anioł ogłasza pasterzom, że narodził im się Zbawiciel. Czytamy wtedy takie między innymi słowa: „I natychmiast pojawiły się obok anioła zastępy wojsk niebieskich. Wielbiły one Boga słowami: Chwała na wysokościach Bogu, a na ziemi pokój ludziom Jemu miłym!” (Łukasza 2:11-14).

Chwała Bogu, pokój ludziom. Aniołowie zostali posłani, by pewna prawda stała się krystalicznie czysta: Syn Boży przyszedł do swego stworzenia, żeby ukazać chwałę Bożą i pojednać ludzi i przyprowadzić ich ze stanu wrogości do stanu pokoju z Bogiem. Żeby ukazać Boga wielkim w zbawieniu, a człowieka szczęśliwym w Bogu. Więc nie jesteśmy zdziwieni, gdy dochodzimy do 12 rozdziału Ewangelii Jana, gdzie czytamy o Jezusie modlącym się o to, by te słowa stały się prawdą właśnie w tym najważniejszym momencie Jego życia – to jest, śmierci i zmartwychwstaniu. Tak, aby Bóg został uwielbiony w ratunku, który udziela grzesznikom. Spójrzmy na Jana 12:27-30:

„Teraz moja dusza jest w trwodze, i co mam powiedzieć? Ojcze, wybaw Mnie od tej godziny? [Wiemy, że Jezus ma tu na myśli godzinę swojej śmierci, gdyż parę wersów wcześniej, dokładnie w 24, czytamy]: „Jeśli ziarno pszenicy wrzucone w ziemię nie obumrze, zostaje pojedynczym ziarnem, lecz jeśli obumrze, wydaje obfity plon. Przecież dla tej godziny przyszedłem. Ojcze, uwielbij swoje imię! Wtedy z nieba rozległ się głos: Uwielbiłem i jeszcze uwielbię! Wówczas tłum, który tam stał i słyszał, mówił, że zagrzmiało. Inni twierdzili: Anioł do Niego przemówił. Natomiast Jezus wyjaśnił: Nie ze względu na Mnie rozległ się ten głos, ale ze względu na was.”

W wersecie 27 Jezus mówi: “Przecież w tym celu przyszedłem dla tej godziny.” Ale w jakim celu? Odpowiedź pada w następnym wersie: „Ojcze, uwielbij swoje imię!” W tym celu moja śmierć nadchodzi. Ojciec słyszy modlitwę Jezusa i odpowiada: „Uwielbiłem i jeszcze uwielbię!” Bowiem dopiero co uwielbił w Nim swoje imię we wskrzeszeniu Łazarza (Jana 11:4,40), a teraz uwielbi je w śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa.

Nie przeocz tego, że akcent został położony na Boże zaangażowanie, by uwielbić samego siebie. Nie tylko Jezus w modlitwie prosi Boga, by uwielbił Boga: „Ojcze, uwielbij swoje imię! (w. 28), ale sam Bóg mówi: „Uwielbiłem i jeszcze uwielbię!” Bóg wysłał w tym celu aniołów w 2 rozdziale Ewangelii Łukasza. I Bóg sam mówi w Jana 12:28 – „Uwielbiłem [swoje imię] i jeszcze uwielbię!”

Najgłębszym powodem, dla którego żyjemy na chwałę Bożą jest to, że sam Bóg czyni wszystko na swoją chwałę. Jesteśmy pełni pasji wobec Bożej chwały, ponieważ to Bóg jest pełen pasji wobec własnej chwały. I to, co czyni to wszystko takimi dobrymi wieściami, szczególnie w Ewangelii Jana jest to, że chwała Boża jest pełna łaski i prawdy. „Słowo zatem stało się ciałem; pełne łaski i prawdy zamieszkało wśród nas – i zobaczyliśmy Jego chwałę – chwałę jako Jedynego zrodzonego, który pochodzi od Ojca” (Jana 1:14). 

Najwspanialszą rzeczą na temat Boga jest fakt, że jest w Nim cała pełnia, absolutna samo-wystarczalność – i to do tego stopnia, że chwała z tym związana rozlewa się na Jego stworzenie w prawdzie i w łasce. On nie potrzebuje nas. I dlatego w swojej pełni zalewa nas. Taka oto jest łaska, z którą związane są te Święta.

John Piper

Tłumaczył: Miszael

Źródło: The Dawning of Indestructible Joy Daily Readings for Advent