Oto siedem próśb, które mogą stać się treścią twoich modlitw. Możesz dodać te pozycje do swojej listy modlitewnej.

1) Módl się, aby twoje modlitwy były wyrazem pokornego serca

„A gdy się modlisz, nie bądź jak obłudnicy. Oni bowiem chętnie modlą się, stojąc w synagogach i na rogach ulic, aby ludzie ich widzieli. Zaprawdę powiadam wam: Odbierają swoją nagrodę. Ale ty, gdy się modlisz, wejdź do swego pokoju, zamknij drzwi i módl się do twego Ojca, który jest w ukryciu, a twój Ojciec, który widzi w ukryciu, odda ci jawnie” (Mt 6:5-6)

Jezus jednoznacznie powiedział, że zrozumienie Ewangelii jest jedyną drogą do Królestwa Bożego. Jeśli jest to prawdą, to czy będzie czymś nierozsądnym zasugerowanie, że szatan Boży przeciwnik uczyni wszystko co tylko możliwe, aby trzymać ludzi z dala od poselstwa Ewangelii? Czy kiedykolwiek spotkaliście się ze sprzeciwem gdy próbowaliście głosić Ewangelię?

Fragment kazania do 11 rozdziału Ewangelii Jana Johna Pipera z 2011 roku.

Bóg nie przemienił kryzysu państwowego w Izraelu dla jego i dla naszego dobra. On od początku go znał i zaplanował. Widzicie różnicę? Czy Bóg widzi trudną sytuację i po prostu ją naprawia lub przemienia? Czy może jest On pośród tej sytuacji od samego początku, planując i zarządzając nią?

Chrześcijaninem jest taki człowiek, którego Ojcem jest Bóg. Usynowienie, które jest najwyższym przywilejem Ewangelii, stanowi także początek życia chrześcijańskiego, które jest całkowitym oddaniem się Panu Jezusowi Chrystusowi. Ktoś kiedyś powiedział, że: „Pan dzisiaj szuka, jak zresztą zawsze szukał, nie tłumów, które by bezmyślnie kroczyły Jego ścieżką, ale szuka jednostek – takich mężczyzn i takie niewiasty, których gorąca miłość i ofiarowanie Mu się całym sercem wynikałoby z faktu, że rozpoznali istotę zagadnienia, a mianowicie, iż Pan pragnie usługiwania tych, którzy by byli gotowi iść Jego ścieżką wyrzeczenia się samego siebie, jaką On szedł przed nimi”.

Musimy dokonać pewnych istotnych zastrzeżeń co do tego, co w biblijnym świetle oznacza “obawianie się” Boga. Te zastrzeżenia bowiem mogą być przydatne, ale mogą się okazać także nieco niebezpieczne. Kiedy Luter zmagał się z tym problemem, sformułował on pewne zastrzeżenie, które stało się poniekąd znane: odróżnił on strach, który nazwalibyśmy służebnym (a więc typowym dla sługi wobec swojego pana) od strachu synowskiego (który przynależny jest relacji syna wobec ojca).

Około 95 roku naszej ery, Jezus poprzez apostoła Jana, metaforycznie przyszedł do Laodycei. Przyszedł, pukając do drzwi tamtejszego kościoła, z zaproszeniem – i to takim, które z niczym innym nie da się porównać:

„Oto stoję u drzwi! Pukam. Jeśli ktoś usłyszy mój głos i otworzy drzwi, wstąpię do niego i będę z nim ucztował, a on ze mną.” (Księga Objawienia 3:20).