Zakładam, że dobrze wiemy o tym, że jako chrześcijanie mamy się rozwijać i dojrzewać. Zaczynamy jako niemowlęta w wierze i potrzebujemy rozwinąć się i stać się dorosłymi wierzącymi. Autorzy Nowego Testamentu podkreślają, że musimy wszyscy przejść ze stanu, w którym przyjmujemy jedynie mleko, do stanu, w którym będziemy w stanie spożywać stały pokarm, ze stanu dziecięcego stoliczka do stanu, w którym zasiadamy do uczty z dorosłymi. 

Dla wielu chrześcijan studium teologii jest zajęciem pozbawionym jakiegokolwiek sensu. W dobie „zwycięskiego” kościoła oraz emocjonalnej duchowości, poważne traktowanie teologii chrześcijańskiej oraz wszelkie próby wyrażenia jej w sposób usystematyzowany, traktowane są jako coś obcego prawdziwemu chrześcijaństwu. Obecnie doszliśmy do tego, że teolodzy stali się obiektem drwiny oraz szyderstw ze strony ludzi, którzy kosztem teologii gloryfikują praktyczne przejawy swojej wiary.

Czy pamiętasz fragment z Listu do Rzymian zapisany w 1 rozdziale, gdzie w 18 wersecie czytamy, że przez naszą niesprawiedliwość tłumimy prawdę o Bożej chwale i zastępujemy ją innymi rzeczami? To samo słowo oznaczające niesprawiedliwość pojawia się także w 1 Liście apostoła Piotra, gdzie padają takie słowa: „Gdyż i Chrystus raz za grzechy cierpiał, sprawiedliwy za niesprawiedliwych” (1 List Piotra 3:18).

„[…] W Antiochii też po raz pierwszy uczniów nazwano chrześcijanami”.  (Dz 11:26)

Kim jest chrześcijanin? Kto ma prawo nazywać siebie samego chrześcijaninem? Dziś możemy zaobserwować ogromny chaos i zagmatwanie w tej materii. Przedzierając się przez gąszcza subiektywnych i emocjonalnych uniesień mających rzekomo określać to kim jest chrześcijanin przekonamy się, że większość ludzi niesłusznie uważa siebie samych za chrześcijan.

W Liście do Efezjan Paweł szczególną uwagę poświęca eklezjologii – nauce o kościele. W rzeczy samej moglibyśmy powiedzieć, że list do Efezjan odpowiada na pytanie: Czym jest kościół? W Efezjan 2:19-22 Paweł używa kluczowej metafory na opisanie kościoła – Bożego domostwa. Chrześcijanie są częścią tego domostwa, są domownikami Boga jako, że zostali zaadoptowani do Bożej rodziny, która jest z kolei jeszcze innym obrazem, którym posługuje się Pismo Święte na opisanie kościoła.