Wiele razy w swoim życiu stosowałem metodę interpretacji biblijnej polegającą na stwierdzeniu, że „Duch mi powiedział, że takie jest znaczenie tego tekstu”. Przyznaję, że moja egzegeza – czyli interpretacja biblijna – była na bardzo niskim poziomie, niebezpiecznie graniczącym z mistycyzmem. Dziś, jednym z największych problemów jakie obserwujemy w kościołach ewangelicznych jest brak poprawnej interpretacji Słowa Bożego. Bez właściwych rozważań hermeneutycznych nie tylko błędnie interpretujemy Słowo Boże, ale także narażamy się na zwiedzenie.
Hermeneutyka to nauka i
sztuka interpretacji biblijnej. Sola fidei regula (jedyna reguła wiary) to
stanowisko Reformacji według, którego Biblia jest jedynym autorytatywnym głosem
Boga skierowanym do człowieka. Fakt, że Bóg przemówił w Piśmie Świętym stanowi
fundament naszej wiary bez którego, jak pisze Bernard Ramm, bylibyśmy
pozostawieni relatywności i wątpliwości poznania ludzkiego.
Podstawowe doktryny
chrześcijańskie jak nauka o zbawieniu, zbudowane są na właściwej interpretacji
Biblii. Dlatego naszym obowiązkiem jest zbudować właściwy system interpretacji,
który zapewni nam rzetelne, a przede wszystkim prawdziwe poznanie tego co Bóg
powiedział.
Co więcej, większość
chrześcijan zgadza się ze stwierdzeniem o nieomylności Biblii. Jednakże musimy
zrozumieć, że Biblia jest nieomylna w swej właściwej interpretacji. Zbyt wiele
fałszywych przekonań oraz całych systemów teologicznych zostało zbudowanych na
fragmentach Pisma oderwanych od jego właściwej wykładni.
Żyjemy w trudnych czasach
wypełnionych duchowym chaosem. Uważamy, że jako chrześcijanie ewangeliczni
powinniśmy zawrócić z drogi emocjonalnej duchowości i zwrócić się w kierunku
wskazanym przez reformatorów.
Przed przystąpieniem do
rozważań dotyczących najważniejszych aspektów doktryny chrześcijańskiej,
chcielibyśmy zaprezentować podstawowe zasady związane z właściwą interpretacją
Słowa Bożego.
1) Pismo musi być
interpretowane dosłownie
Ta zasada przyjmuje
naturalne, proste znaczenie tekstu lub danego fragmentu za jego znaczenie
zasadnicze. Podejście dosłowne musimy oczywiście oddzielić od podejścia
„literalnego”, w myśl którego musimy interpretować Pismo bez uznania m.in.
metafor i innych form literackich. Podejście dosłowne wymaga abyśmy
interpretowali Pismo zgodnie z jego podstawowym znaczeniem. W tym celu musimy
poznać pierwotne tło danych fragmentów czy też nauczania. Obowiązuje nas
również zasada pozwalająca na interpretację danego fragmentu zgodnie z jego
formą literacką. Pamiętajmy, że Pismo zawiera szereg form literackich m.in.
bajki, poezję czy też prozę. Nie możemy interpretować materiału poetyckiego w
taki sam sposób jak fragmentów o charakterze doktrynalnym.
Pamiętajmy o zasadach
interpretacji gramatycznej:
a) Kontekstem każdego
wersetu jest całe Pismo. To właśnie oznacza zasada „Pismo interpretuje Pismo”,
b) drugim kontekstem
każdego fragmentu Biblii jest Testament w którym on się znajduje – ST lub NT.
Każdy z nich posiada unikalne cechy,
c) trzecim kontekstem jest
księga w której pojawia się dany fragment,
d) czwartym kontekstem
każdego fragmentu jest tekst bezpośrednio go poprzedzający i następujący
bezpośrednio po nim.
2) Pismo musi być
interpretowane przez Pismo
Jedność i spójność całej
Biblii wynika z faktu istnienia jednego Boskiego Autora. Dlatego nieomylną
regułą interpretacji Pisma jest samo Pismo. Gdy porównujemy ze sobą różne
fragmenty Pisma Świętego, wtedy możemy odkryć ich właściwe zrozumienie oraz
pełnię intencji Boskiego Autora. Dlatego też:
a) interpretuj dany
fragment mając na uwadze cel Pisma. Musimy rozpoznać, do jakiej sytuacji
skierowane są konkretne słowa. Na przykład Jakub zwraca się do ludzi, którzy
nie troszczą się o moralny i społeczny wymiar wiary. W liście do Galacjan Paweł
ustosunkowuje się do sytuacji przeciwnej: ludzie opierają się na swych własnych
zasługach moralnych i obrzędach religijnych, by zasłużyć sobie na łaskę u Boga.
Nic dziwnego, że ci dwaj autorzy wypowiadają różne, choć uzupełniające się
prawdy. Dlatego pamiętaj, że słowa oraz zdania nie są w izolacji od reszty
tekstu. Zbadaj związek danego fragmentu ze stwierdzeniami występującymi w jego
najbliższym lub dalszym sąsiedztwie,
b) Interpretuj każdy
werset w świetle innych fragmentów omawiających tę samą kwestię,
c) Interpretuj to co
wcześniejsze w kontekście tego co późniejsze i pełniejsze. Dlatego Stary
Testament należy interpretować w kategoriach nauki Nowego Testamentu. Jeden z
reformatorów powiedział, że kto zrozumie List do Rzymian ma otwartą drogę, aby
zrozumieć całe Pismo. Jest to najlepsze wyrażenie prawdy, że Bóg objawiał swe
poselstwo człowiekowi stopniowo. Akceptacja progresywności objawienia uchroni
nas przed stwarzaniem niepoprawnych i mylnych stwierdzeń nie zbudowanych na
pełni Bożego objawienia. Biblia przedstawia działanie Boga, w którym inicjatywa
pochodzi od Boga, a nie od człowieka i w którym Bóg prowadzi go od
teologicznego niemowlęctwa ST do dojrzałości NT. Dlatego serce teologii
chrześcijańskiej znajduje się w Nowym Testamencie, który zawiera ostateczne
objawienie Boga.
Zasada syntezy opiera się
na przekonaniu, że żadna cześć Biblii nie jest sprzecza z jej inną częścią.
Jeśli słyszymy jakąś interpretację danego fragmentu, która nie pokrywa się z
innymi tekstami to albo jeden z tych tekstów (albo obydwa) są interpretowane
niewłaściwie. Duch Święty nigdy nie będzie w sprzeczności z samym sobą.
3) Pismo musi być
interpretowane przez Ducha Świętego
Jako dzieci Boże mamy tą
pewność, że Duch Święty mieszka w nas. To On oświeca nasze umysły i daje nam
możliwość zrozumienia duchowych prawd, które są zakryte przed nieodrodzonymi
ludźmi. Bez Ducha Świętego Biblia jest księgą zamkniętą. Ta ważna zasada
wyraźnie wskazuje nam na fakt konieczności nie tylko ciężkiej pracy w celu
zrozumienia Słowa Bożego, ale i prostego posłuszeństwa. Wielu z nas musi
również przypomnieć sobie prawdę, że oświecenie nie dokonuje się na drodze
„bezpośredniego objawienia” gdyż kanon Biblii został już dawno zamknięty. Duch
Święty oświeca znaczenie zamkniętego kanonu a nie poprzez nowe objawienia czy
też proroctwa. Naszym obowiązkiem jest studium biblijne oraz rozmyślanie nad
Słowem Bożym, bo tylko to gwarantuje nam dotarcie do prawdziwego sensu
zawartych w nim słów.
Duch Święty zawsze będzie
uwielbiał Chrystusa. Taki też jest cel hermeneutyki biblijnej – nie tylko
zrozumienie faktów, ale formowanie w człowieku wierzącym Chrystusowego
charakteru. Warto pamiętać o przestrodze jednego z nauczycieli, który
powiedział, że: „Apelowanie do Pisma bez pełnego spolegania na Duchu Świętym
jest zarozumialstwem. A odwoływanie się do kierownictwa Ducha bez oparcia się
na Piśmie jest zwyczajnym fanatyzmem”.
4) Reguła praktyczności
Chrześcijanie których
pragnienie poznania prawdy nie zawiera w sobie chęci posłuszeństwa prawdzie,
muszą zastanowić się nad źródłem swoich motywacji i raz jeszcze z prawdziwą
bojaźnią podejść do rozważania Słowa Bożego. Studiowanie Pisma Świętego nakłada
na nas obowiązek zastosowania poselstwa biblijnego we własnym życiu.
„Całe Pismo [jest]
natchnione przez Boga i pożyteczne do nauki, do strofowania, do poprawiania, do
wychowywania w sprawiedliwości; Aby człowiek Boży był doskonały, do wszelkiego
dobrego dzieła w pełni przygotowany”. (2 Tm 3:16-17)
Materiał biblijny jest
przeznaczony aby rozwijać wiedzę, świętość oraz duchowość chrześcijan. Doktryna
i teologia zawsze mają za swój główny cel czynienie grzeszników świętymi i
czynienie niedojrzałych chrześcijan dojrzałymi.
Uważajmy aby unikać
również trzech podstawowych błędów:
1. Nie sugerować tego,
czego w tekście nie ma. Wielu chrześcijan nadaje tekstowi biblijnemu określone
znaczenie, aby otrzymać zamierzony skutek. Podobnie czynią fałszywi
nauczyciele, którzy określonym fragmentom Słowa Bożego nadają znaczenie
odpowiadające ich określonym, nie-biblijnym, celom. Dlatego nie uduchawiaj
swojego poselstwa na siłę i pozwól, aby to Duch Święty wykorzystywał głoszone
Słowo zgodnie z jego pierwotnym znaczeniem.
2. Unikać powierzchownego
studiowania. Nie ukrywajmy, porządne studium biblijne jest ciężkim zajęciem.
Interpretacja wymaga od nas solidnej i wytrwałej pracy. Zbyt wielu z nas bardzo
beztrosko podchodzi do swojego życia chrześcijańskiego. Nie tylko zatraciliśmy
dawną pasję, ale dodatkowo wkradła się pewna bierność, która między innymi
przejawia się pobieżnym czytaniu Słowa. Ta niestaranność niestety jest również
cechą wielu ludzi, którzy nauczają innych. To dlatego tak wiele kazań stanowi
bardziej religijne przemyślenia kaznodziei aniżeli rzetelną ekspozycję tego co
Bóg naprawdę powiedział w swoim Słowie.
Pamiętajmy, że Pan Bóg dał
nam język aby się z nami porozumiewać. Bóg jest Bogiem doskonałym, a więc i
dopilnował, aby język ludzki był wystarczającym środkiem zapewniającym
porozumienie oraz wykorzystał jasny i zrozumiały dla ograniczeń ludzkiego
umysłu przekaz. Biblia nigdzie nie wzywa nas do gnostycznego poznania ukrytych
tajemnic czy też okultystycznego zrozumienia prawd przeznaczonych tylko dla
wybranych.
W kolejnym tekście, obok materiałów źródłowych, przedstawimy 15 rad, które pozwolą nam w praktyce zastosować przedstawione zasady interpretacji.